2006, het jaar van de Olympische Winterspelen in Turijn, het voor Nederland toch ietwat teleurstellende WK voetbal in Duitsland en een Tour de France zonder Armstrong en vele anderen, maar die desondanks zou uitgroeien tot de meest besproken editie sinds 1998. Maar dit zijn niet de dingen waar ik aan terug zal denken. 2006 zal altijd in mijn gedachten blijven als een jaar van pure ellende. Nimmer ben ik geestelijk door zo'n diep dal gegaan als in dit jaar. Het liefst zou ik het afgelopen jaar zo snel mogelijk vergeten, het wissen uit mijn herinneringen. Al is dat stiekem misschien toch niet zo verstandig. 2006 mag dan een jaar geweest zijn van extreme geestelijke pijn, het is ook een jaar geweest waarin ik veel heb geleerd. De importantie van een intieme relatie met iemand waar je van houdt, hoe je je moet gedragen om die relatie in stand te houden en dat alles niet altijd vanzelfsprekend is zijn slechts enkele van deze lessen. Voor die portie levenservaring heb ik wel een hoge prijs moeten betalen. De pijn die ik heb moeten verdragen wens ik niemand toe. Nou ja, Saddam Hoessein misschien. Het zou een mooi alternatief geweest zijn voor de altijd dubieuze doodstraf, maar helaas kan een rechtbank geen liefdesverdriet als straf opleggen. Al betwijfel ik of liefdesverdriet bij deze man mogelijk zou zijn. Maar goed, hij is inmiddels opgehangen. Terug naar mijn verhaal. Het positieve van al mijn ellende is dus dat ik er wel een berg aan ervaring voor heb teruggekregen. Al weet ik niet of die wijsheden wel opwegen tegen het gevoel van ongelukkig zijn, dat ik sinds ongeveer een half jaar met me meedraag. Het afgelopen half jaar heb ik vaak de gedachte gehad dat het me niks uit zou maken als ik terplekke dood neer zou vallen. En zelfs nu de ergste ellende (hopelijk) achter de rug is, komt die gedachte soms nog bij me op. Gelukkig zijn er de laatste tijd ook wel wat lichtpuntjes die de hoop op een mooie toekomst levend houden, maar toch, de momenten van pijn en verdriet zijn ook nog lang niet verdwenen.

Mijn hoop is gevestigd op 2007. Hopelijk zal ik in het nieuwe jaar het echte geluk weer kunnen vinden, iets wat ik nu al zo lang kwijt ben en waar ik meer naar verlang dan naar wat dan ook.