Het is nu precies 2 maanden geleden dat mijn relatie van 2,5 jaar uit is gegaan. Ik ben, zoals jullie in mijn eerste blog hebben kunnen lezen, direct door een heel diep dal gegaan in de weken hierna. Ik werd aan onzekerheden blootgesteld waar ik tijdens mijn relatie niet mee bezig hoefde te zijn. Het was voor mij heel confronterend om te merken hoe die relatiebreuk mij compleet van mijn stuk blies. Dat ik, ondanks dat je dit altijd wil voorkomen, mijn geluk toch wel grotendeels af laten hangen van mijn relatie.

Na zo'n 5 weken is het iets beter gegaan. Ik werd wat bozer op mijn ex in plaats van dat grote verdriet. Ik was me niet meer aan het verontschuldigen voor mijn intense liefde voor hem maar me eerder niet meer te laten kisten door zijn afwijzing van mij. Dit zei tenslotte niks over mij als persoon maar meer over zijn kleiner wordende behoefte aan een mij.

Dat was ook het moment dat ik ging uitproberen om met andere mannen te daten. De eerste date was een drama, complete mismatch. Gek wel dat hij het zo anders zag dan ik en wel dolgraag nog iets samen wilde doen. Leuk om dan toch een keertje aan de andere kant te staan en niet telkens degene te zijn die wordt afgewezen. Toen kwam een andere man waar ik vanaf moment 1 een hele sterke klik voelde. We waren na 2 weken contact met elkaar wat gaan drinken afgelopen zondag. Het was een magische avond, ik voelde me zo intens gelukkig. Het was zo ontzettend leuk. En daarna gaat het mis bij mij. De dagen die hierop volgden kon ik m'n enthousiasme niet de baas worden en heb ik hem waarschijnlijk afgeschrikt met mijn wens om meteen deze week weer een nieuwe date te plannen en elkaar weer te zien. Hij zei dat ondanks dat ie het heel erg leuk vond zondag het nu wel veel te snel vindt gaan. Waarop die na wat berichtjes over en weer uiteindelijk stopte met reageren.

Ik werd direct weer teruggetrokken in dat verdriet, die leegte en die pijn die ik voelde net na de relatiebreuk met mijn ex. Hoe komt dat toch dat ik met mijn volle kwetsbaarheid weer iedere keer in iets nieuws spring en met hetzelfde resultaat achterblijf, een gebroken hart en onbeantwoorde liefde. Het maakt me zo onzeker en ik zou zo graag willen dat het tot een tweede date was gekomen met hem. Terug af bij de gevoelens van leegte en je weer niet zompleet voelen, de gevoelens die ik het aller allermoeilijkst vind te accepteren.

Had heel erg de behoefte het van me af te schrijven, mocht iemand willen reageren, graag! Ben benieuwd of er herkenning is of advies!