hallo , iedereen
ik ben nieuw hier ,en ben al dagen julie site aan het lezen .
ik heb op 1 maart een punt gezet achter een heel vermoeiende relatie ,die met een onderbreking van 3 maanden , 3 jaar heeft geduurd .
in het begin waren de eerste maanden fantastisch , ik was de vrouw van zijn leven , we leken soul mates ,
ik had me nog nooit zo goed gevoeld bij een man , we deden alles samen ,
ook al voelde ik de eerste moment wel dat hij scherpe kantjes had , maar ...ach die heeft toch iedereen , en mijn vrienden waarschuwden me ook allemaal dat het een slechte man was en al veel relaties had gehad . maar ik tot over mijn oren verliefd .zag niks !! na een tijdje voelde ik dat hij vrij jaloers was , op kleine dingetjes commentaar begon te geven , zodat ik eigenlijk op het laatste niks goed meer deed , en ik van alles de schuld was . wat ik ook begon te geloven . dit procces gaat zo traag dat

je het pas door hebt wanneer het te laat is !ik heb nog steeds veel verdriet ,mijd zoveel mogelijk contact ,maar was uit nieuwsgierigheid op zijn fb gaan kijken en hij heeft me gelokkeerd , ook heb ik ontdekt dat hij al op een datingsite staat . dat doet allemaal zo pijn , heb ik dan niks betekend voor hem ? ik probeer aan mezelf te werken maar het is heel moeielijk , ik ben 46 j ik heb geen kinderen en woon voor de eerste x in mijn leven alleen , en dat is moeielijk , ik was altijd een sterke leuke ,plezante ambiance maker , maar omdat dat allemaal ni mocht want ik moest me gedragen naar mijn leeftijd , en ik mocht geen vriendinnen ni meer hebben , en ni alleen naar mijn moeder , en ni alleen naar de stad , want dat doen sletten , kan ik nu op de moment geen plezier maken ,of ik hoor een stemmetje dat mij straft ,ikwist ni dat er zo een slechte mensen bestonden en die je dan zo in de ban kunnen houden dat je er in gedachten mee opstaat en gaat slapen , en dan heb ik nog niks verteld van de vernederingen , en toch doet het pijn

dank u dat ik mijn verhaal ff mocht doen
doelloos