Ik heb mijn ex vandaag weer een kaart/mail gestuurd, met daarin, hoe fijn ik onze eerste zoen vond en onze eerste keer vrijen met elkaar, enz...
maar hij wil dat helemaal niet horen, ik heb gewoon vanaf de dag dat het uit is nog elke dag iets van me laten horen, hij word helemaal gek van mij.
Hij heeft als het goed is mijn mail nog niet gelezen, ik heb hem vandaag niet gesproken of gezien.
Gisteren zag ik hem nog op school, omdat we bij elkaar in de klas zitten, daar baal ik behoorlijk van.
Vandaag was de laatste schooldag maar ik ben niet geweest omdat ik het niet aankan om hem te zien, hij doet namelijk zo vrolijk en voor hem is er niks aan de hand, het is zo anders dan toen....

Ik voel me echt zwaar klote omdat mijn vriend (22) het heeft uitgemaakt na 7 maanden.
Onze relatie was al erg serieus, we hadden ook al aardig wat plannen voor de toekomst, hoe ons huis eruit zou komen te zien, en hoeveel kinderen we wilden en zelfs wanneer we zouden gaan trouwen.
Voor dat hij het uitmaakte heeft hij een tijdje in de knoop gezeten over zijn gevoelens voor mij, maar al die tijd, heeft hij nooit iets gezegd of laten merken.
1 week voor hij een einde aan onze fijne relatie maakte, heeft hij iets laten merken waardoor ik wist dat het bijna was afgelopen, We hadden afgesproken dat we eraan zouden werken, maar hij heeft mij niet eens de kans gegeven, ik snap niet hoe het zo heeft kunnen lopen, en hij snapt het ook niet, dat vind ik nog het moeilijkste.

Morgen zouden we 4 jaar bij elkaar zijn, nu zijn we alweer bijna 4 maanden uit elkaar.

Het gaat goed met me hoor daar niet van, ik heb ook al weer een lange tijd niets geschreven hier alleen op zulke momenten krijg ik het toch weer moeilijk en krijg ik behoefte om alles op te schrijven.

Ik denk weer aan de momenten die we samen hebben gehad, hoe we andere jaren ons jubileum deden vieren en hoe het zou zijn als we nog bij elkaar zouden zijn.
En of dat hij het zou weten dat het ons jubileum zou zijn en of dat hij nog wel eens aan me denkt of zal hij me helemaal vergeten zijn ... ik hem iig nog (steeds) niet.

Net met haar gebeld. Ik weet nu dingen die ik liever niet had willen weten. maar nog steeds kan ik niet boos zijn. Ook geen verdriet meer. Geen enkele traan. Gewoon een leeg gevoel. Ik was blij haar weer te horen. maar ik weet nu niet eens meer of ik nog echt van haar kan houden.
Maar als zij met hem gelukkig kan worden dan moet ze dat doen. Ik hoop alleen niet dat hij haar ooit zoveel pijn doet als ik nu heb.