Ik ben dit weekend bij mijn ouders geweest. Als ik hier ben mis ik hem niet zo erg als dat ik bij mij thuis ben. Misschien komt dat omdat we bijna 3 jaar part-time op mijn kamer hebben samen gewoond. Toch voel ik vandaag weer een pijn in mijn maag. Ik heb hem gesproken. Hij is heel eenzaam en denkt veel na over onze situatie maar volgens mij komt hij er niet alleen uit. Misschien dat ik toch iemand (zijn vader (zie vorig dagboekbericht)) inschakelen om hem te helpen. Vreemd, ik heb zoveel verdriet maar het doet mij nog meer pijn als ik zie dat hij ook zo lijdt onder deze situatie. Ik denk dat ik nog echt van hem houdt en niet dat ik hem terug wil omdat ik hem nu kwijt ben.

We gaan als goede vrienden uit elkaar zei ze, nou ik merk er niks van! Ze reageert niet meer als ik even met haar wil praten op msn, ik mag niet bellen of mailen...
Ze vraagt zelfs helemaal niet meer hoe het met onze poezen is!!!! Het zijn mijn kinderen zei ze altijd, maar je laat je kinderen niet in de steek zoals zij dat nu wel doet!
Het maakt me heel kwaad dat ze er nu schijnbaar helemaal niet meer om maalt hoe het met ze gaat, ze heeft ze al in geen weken meer opgezocht terwijl ze dat ook kan doen als ik niet thuis ben, ze heeft nog steeds een sleutel en ze heeft een baantje waarbij ze langs het huis heen komt!!! En ook nog eens om een tijd waarop het nog ongeveer een uur duurt voor ik thuis kom komt zij hier al langs, maar ze neemt niet even de moeite om naar ze te komen kijken en ze even te knuffelen.

Schrijf ik notabene eergisteren dat ik weliswaar met grote moeite maar toch geen kontakt met hem opneem, komt
er een mail van hem binnen. Vraagt om vrienden te blijven
in ieder geval goede vrienden. Maar kan ik dit? Ook de
manier van afsluiten zegt alweer genoeg, ik sluit geen mail
af aan een vriend of vriendi met veel liefs en kusjes!!!!
Hemel, wat een situatie!! En ja, ik wil natuurlijk niets
liever maar ben ook bang. Bang voor wat weer gaat komen,
al beweert hij dat dat echt niet de bedoeling is.

Het is nu 5.5 wk uit en ik heb gevoelens voor iemand anders. Ik vind het doodeng en ik voel me echt heel erg verward. De jongen waar ik sterke gevoelens voor heb is een hele goede vriend van me. Ik heb het hier met hem ook over gehad en we voelen beide hetzelfde. Meer dan vriendschap maar nog net niet genoeg voor een relatie. Hij geeft wel signalen af maar ik durf er niet op in te gaan omdat ik niet weet hoe hij gaat reageren. We zitten ook in hetzelfde schuitje van relatie en daarover heen komen. Ik weet echt niet meer wat ik hiermee moet. Een andere goede vriend zei tegen me dat dit wel heeeeeel goed is omdat ik wel doorga met mijn leven en dus niet op mijn ex wacht.

Vanmorgen kwam hij met de aanstaande van zijn ma. Ik vroeg hem hoelang hij al een ander had en of die smsjes van haar waren. Ontkennen. Toen heb ik hem geconfronteerd met telefoonrekening en hij zei dat ie niet aan mij ging vertellen dat hij al met haar was omdat hij niet kon zeggen dat hij iemand leuk vond omdat dat dat niet de reden niet was dat hij bij me wegging. Hij werd flink link over dat ik dat allemaal wist. Toen wilde hij de kamer in waar nog wat spullen van hem liggen. Die had ik op slot gedaan. Zei dat ie dat mee kon nemen als hij de kamer waar hij tonnen zand enzo in had liggen voor zn beesten weer in orde had gemaakt.

Om te beginnen wil ik even melden dat ik geen relatieproblemen heb maar dat het over mijn zus gaat.Ik kan dit nergens anders kwijt dus ik hoop echt dat iemand op deze site mij wil helpen.

Het probleem is het volgende: Mijn zus heeft nu twee jaar een relatie. Vanaf het begin af aan heb ik de jongen niet gemogen. Hij is heel arrogant en heeft mijn zus volkomen in zijn macht. Ze heeft al haar vriendinnen opgegeven en gaat alleen nog maar met hem om. Haar vriend heeft zichzelf niet onder controle en slaat mijn zus ook.
Deze week is de bom gebarsten. Hij heeft iets heel dierbaars van haar kapot gegooid omdat hij om een onbenullige reden boos op haar was. Mijn zus was toen zo boos en heeft hem weg gestuurd. Het is nu uit. Mijn zus is nu heel verdrietig en wil het weer goed maken.

erg in de war is. Hij houdt van mij en wil graag met mij verder maar zit nu in een relatie met haar omdat hij in zijn verdriet iets stoms gedaan heeft en haar nu niet wil kwetsen.
Zijn vader ziet mij als zijn dochter en wil niets liever dan dat wij samen verdergaan. Is het wijs om de hulp van zijn vader in te roepen? Ik heb zijn vader een mailtje getikt waarin ik uitleg geef over de situatie. (Deze mail heb ik nog niet verzonden.) Hierin vraag ik hem ook om met mijn ex te praten om hem te laten uitzoeken wat hij nou daadwerkelijk voelt en wil. En waarom hij nog bij haar is. Ik bedoel dus dat hij uit moet zoeken of hij bij haar is omdat hij om haar geeft of omdat hij een verantwoordelijkheidsgevoel heeft tegen over haar (zij was nl. al een hele tijd verliefd op hem en hij heeft haar een aantal keren afgewezen).