Gister had ik met mn ex afgesproken, echt het was super en et voelde zo goed. het liefst zouden we ook weer gewoon verder gaan, maar er ziet iets tussen. diep in ons hart zijn we allebei bang dat het tegenvalt. ik heb zijn vertrouwen een gigantische deuk gegeven door het uit te maken en da was niet de eerste keer. ik heb hier gigantische spijt van, maar het is toch gebeurd. en het is logisch dat heel de buitenwereld hem voor gek verklaard als hij weer verder met me gaat! maar als dat nu is wat allebei het liefst willen? en hoe win ik zijn vertrouwen terug? zal onze relatie nu wel goed gaan? allemaal vragen en geen antwoorden. Ik raak er zo van verward! Wat nu?

bah.. alweer een dag.. om 7 uur al wakker.. en meteen kijken of jij misschien nog gesmst had.. weer niet.. natuurlijk niet.. je was bij hem...
ik sleep me moedeloos door het huis.. ik moet nog zoveel dozen uitpakken hier, lampen ophangen.. al dat gedoe.. maar ik kom niet verder dan op de bank zitten en roken

straks zie ik je weer, omdat we naar een gezamenlijke vriend gaan.. ik weet niet hoe ik op je ga reageren.. wil niet weer gaan huilen en niet weer horen dat je echt niet meer terugkomt...

ik haat de weekenden sinds jij wegbent.. morgen maar weer werken.. lekker vroeg beginnen, lekker lang doorgaan.. weinig tijd om na te denken..

Gisteren nog eens stevig weggeweest. Vond het heel leuk. En heb me in tijden nog zo geamuseerd. Kwam een ex tegen van vroeger. De eerste waar ik sex mee heb gehad. We hebben super goed gebabbeld en de tijd vloog voorbij. Herinneringen van vroeger opgehaald en over zijn vriendin gepraat (hij vrijt 3jr) en over men ex gehad. Maar met men ogen open erin getrapt dat hij me aan't versieren was. Op het laatst natuurlijk had ik het wel door. We hebben gekust meer dan 1 keer. En dat deed toch zo veel deugd. Maar hij wou ook meer. Ik wou ook wel maar ook weer niet. Zat met een 2strijd. Ik wou langs de ene kant dat het men ex was die eigelijk voor men neus stond maar langs de andere kant ook weer niet en wou ik me ook eens goed laten gaan. En ik lieg als ik zeg dat ik niet genoten heb van het kussen. Die ene persoon zal me altijd dierbaar blijven en hij mij ook dat weet ik. We hebben het al eens meegemaakt dat er nog zo eens een moment was zoals gisteren en heb toen ook nee gezegd. Toen ik gisteren in men bed lag hebben we nog gesmst en hij stuurde zo'n lieve berichte. En deze morgen lag ik te kreunen van dat ik spijt had dat er niets meer is gebeurd. Waarom kan ik me niet laten gaan. Waarom heb ik hem afgewezen. Waarom heb ik er zo veel spijt van. Ik weet het gewoon niet meer. Maar wel 1 ding is dat ik zijn relatie niet stuk wil maken want ik vind het een heel lief meisje. Maar ik kan niet garanderen dat bij de volgende keer als dit voor valt dat ik weer nee zeg.

heb al een tijdje niet gescheven we zijn nu 4 maanden verder wat is er gebuerd heb mijn kinderen ook al een maand niet meer gezien heb even afstand genomen heb een vriendin gevonden niet voor een relatie daar is het te vroeg voor heeft het zelfde meegemaakt hebben er veel over gepraat het heeft ons een stuk verder gebracht wat was ik kwaad 4 maanden geleden maar ik denk ik heb het een plaats kunnen geven heb de zaak met de kinderen verloren dat doet pijn maar ik vech verder tot het bittere eind mijn vriedin heeft ook twee kinderen ga er morgen naar toe met mijn kinderen ik weet nog goed elke dag pijn pijn pijn ik denk er nu anders over laat haar toch haar gang gaan met die ander denk aan je zelf het leven gaat verder ik denk dat ik de shok wat ik er door heb gekregen heb overleefd wat ze mij heeft aangedaan zal ze ook met die ander doen het is een kwestie van tijd want wat ze mij heeft aangedaan zal ze ook met bij ander doen eenmaal andermaal verkocht ik ga verder met mijn leven heb de eerste steen al gelegd maar het zal nog een tijdje duren voor het dak erop kan

ik heb'm net gezien...we heben even wat gedronken....over van alles en nog wat gekletst...en wat heel duidelijk naar voren kwam was dat hij het er ook nog heel moeilijk mee heeft...hij snapt het zelf ook niet, en als ie kon zou hij gewoon weer met mij een relatie hebben, maar hij moet eerst van zichzelf houden voordat hij een relatie kan hebben...
hij mist me....
WAT MOET JE MET DIE INFO!
Ik heb gezegd dat ik druk bezig ben met hem uit mijn systeem te verwijderen...maar dat het knopje delete nog niet hellemaal heb kunnen vinden...dat kwam hard bij'm aan geloof ik. net goed...
maar toch voelde het allemaal als een afscheid...

1 januari 2000... de dag dat wij officieel aan elkaar bekenden wat we voor elkaar voelden... nog zie ik je daar stralend staan.. mijn god wat was je mooi..

Je had een moeilijke fase in je leven.. Een ex die je stalkte, een hele toestand in je familie om wat je in het verleden was overkomen, maar je straalde verliefdheid uit...

Snel, veel te snel, woonden we samen.. na 3 maanden bleef ik een nachtje slapen.. om vervolgens te blijven. Die eerste 2 jaar, waren de gelukkigste uit mijn leven...en toen kwamen de donkere wolken..

Je kreeg een nieuwe collega. Enthousiast vertelde je hoe aardig hij wel niet was, hoe begripvol, hoeveel humor hij had. Ik had het moeten zien aankomen, maar was blind.. en uiteindelijk had je een half jaar lang een affaire met hem... Zelfs nadat ik geloofde dat het allang afgelopen was, deelde je met hem nog het bed..

Oh mijn god.. wat doet dit pijn.. We zijn nu officieel een maandje of 4 uit elkaar... maar nu het huis verkocht is en we ieder in onze nieuwe woning zitten dringt het pas echt tot me door.. Ik voel me zo verloren, zo eenzaam.. Hoe moet ik dit zonder jou ooit doen??

Jij gaat verder met je leven.. hebt het hoofdstuk afgesloten.. Gisteren sprak ik je nog.. en vertelde je over hem.. dat je hem hebt leren kennen.. dat je hem wel heel leuk vond.. en hij jou ook.. dat je dit weekend bij hem zou zijn.. dat je vond dat je mij dat zelf moest vertellen voor ik het van een ander hoor... Ik meen het als ik zeg dat ik hoop dat je bij hem het geluk vindt dat ik je blijkbaar niet kon geven.. maar het doet zo verdomd veel pijn...