3 weken wist mijn vriendin me te vertellen dat ze het niet goed meer zag zitten, ze had even tijd nodig om na te denken of ze wel verder wou met me. Ze was niet zeker meer over haar gevoelens, ze zag me wel nog wat graag maar toch niet zoals het hoorde. Dit kwam als een schok voor me omdat ik haar dood graag zag en ik zoiets drastisch totaal niet zag aankomen. Ze wou dus even tijd om na te denken over onze relatie. Ik heb met een krop in de keel ons appartement verlaten en even terug naar mijn ouders gegaan.
Ik hoorde haar nog elke dag, zag haar om de 2 dagen voor een hele week. Toen ze me zei 2 weken geleden dat ze het nog eens wou proberen was ik overgelukkig. Spijtig genoeg voelde ik dat het nog niet was zoals het hoorde, ze wou heel rustig gaan, niet rushen. dezelde dag 's avonds zei ze dat ze een leuke dag gehad had maar dat het was alsof ze een dag had doorgebracht met haar beste vriend. Ik storte ineen, ik had al weer alle hoop dat alles in orde ging komen en alles werd weer van me afgenomen. Toen ze zag hoeveel ik afzag gaf ze me een knuffel en zei ze dat ze nog iets meer tijd nodig had. Zogezegd zo gedaan, ik ging terug naar mijn ouders en liet haar alleen in ons appartement.

Gelukkig weer een opwaartse periode sinds mijn vorige dagboeknotitie. In ieder geval al hartelijk bedankt voor degenen die de vriendelijkheid hadden te reageren.
Het rottige aan ldvd lijkt me niet zozeer dat je je ex nog intenser graag gaat zien, maar dat je jezelf minder graag begint te zien. Plotseling ben je niet meer het hoofdpersonage in je leven, maar een bijpersonage in het leven van je ex, dat vrij bruusk uit de serie werd geschreven. En dan, tenmidden van die periode van verdriet, moet je weer op zoek gaan naar jezelf, wat het zo fantastisch maakt om de hoofdrol te mogen spelen in je eigen leven.

Vandaag weer een kleine terugslag gehad. Ik heb nu al een week geen contact meer met 'hem', ik dacht dat ik het ergste wel weer gehad had & bovendien dacht ik dat hij wel begrepen had dat we geen vrienden zouden blijven... Het is alles of niets voor mij, & alles is ondertussen al lang niet meer mogelijk.

Maar vandaag ineens weer een smsje. We hadden toevallig nog een cadeaubon om met z'n tweetjes naar de sauna te gaan. Of ik zin had om deze week te gaan??? Daar word ik dus boos om! Dat toont alleen maar dat hij niet beseft wat hij mij aandoet. Het leven & de liefde zijn echt maar een spel voor die jongen.

Hey iedereen das lang geleden! Het is nu al een half jaar ongeveer gedaan met mijn ex. Ik hoor hem of zie hem niet meer. Of ik er over ben? ik denk het wel ok ik heb wel vragen wat hij doet of hij al iemand heeft..maar ik denk dat dit normaal is niet? Ondertussen zijn er al paar jongens geweest die interesse toonden in mij maar die heb ik gezegd dat ik niet in hun geintresseerd ben. Maar ik heb nu wel 1 jongen leren kennen die ik zeer leuk en knap vind. Tja ik moet toch altijd pech hebben want hij heeft een vriendin. Het rare is hij vind hetzelfde van mij en wilt verder afspreken met mij om beter te leren kennen want hij stelt zich de vraag of hij niet gelukkiger met mij kan zijn..ik vind dit niet erg maar stel als het ooit iets moest worden tussen ons heb ik schrik dat hij op een dag ook iemand leert kennen die hem ziet zitten en hij daar wilt mee afspreken omdat hij dan weer dezelfde vraag stelt.

Kijk ik ben al aardig over hem heen aan het geraken, ik denk nu zoiets doe je niet, wat hij met me deed. We zien elkaar nog wel, maar hij blijft liegen. En ergens hoop ik nog steeds dat hij op zijn bek gaat en goed, omdat ik weet dat dat de enige manier voor hem is te realiseren wat hij me heeft aan gedaan. Niet dat hij het misschien uit wilde maken dat kan gebeuren, maar alles erom heen en dingen nooit een kans hebben willen geven en gewoon in het bed van een ander verder leven. Met zoveel gemak terwijl je overal leest dat de ander de klap ook nog krijgt of het op zijn minst moet verwerken.

Maybe you've read it or maybe you didn't..

First off I should explain the relationship briefly... I was together for almost 5 years... After 3 years I dumped her because I could not handle her insecurities, after 6 months of dating other people I realized she was what I wanted and ran back. She took me back, had the best year of my life with her and in life itself and decided she was what I wanted forever. Unfortunatly because of my career she again became insecure and dumped me this time because she was afraid I would do it anyways in years to come... (how sad). I work with a major label recording company and travel quite extensivly and thus have the oppertunity to meet hundreds of drop dead georgeous women, however my ex did not understand that looks are NEVER that important vs. true inner beauty, but that is an enitrely different post.