Vandaag een heerlijke dag gehad, lekker naar de efteling geweest en uit eten daarna. Maar toch, hij had er bij moeten zijn. Hij heeft vanavond een bbq bij ons in de straat vanwege het dorpsfeest. Dan zit ik toch te denken hoe dat gaat, zal hij veel drinken (waarschijnlijk wel, mesen zullen toch vragen stellen over ons en mij. Dan dringt toch het beeld binnen dat hij zit te huilen en zegt dat hij mij mist, ondanks dat het misschien beter is zo. Mijn hersens zeggen echt rare dingen, ik mis hem. Ik eis dat hij zich bedenkt, grapje... (stiekem meen ik het gewoon). Hij zal echt niet de leukste man

zoals ik al eerder vertelde ben ik te weten gekomen dat mijn ex me al een hele tijd bedroog. Ik dacht dat het nu gemakkelijker zou gaan ... in tegendeel, nu begin ik alles aan onze relatie in twijfel te trekken. Ik vraag me af wat er "echt" geweest is... hij was de eerste man waar ik me volledig aan gegeven heb, ik vertrouwde hem voor 100%, ik weet wel dat ik iemand nieuw zal vinden, maar zal ik ooit nog iemand kunnen vertrouwen ? Zal ik ooit nog verliefd kunnen worden zoals ik op hem verliefd was? Ik heb nu het gevoel dat er iets in mij gebroken is, en dat niemand dit nog zal kunnen herstelle

Vandaag is het twee en een half jaar geleden dat we voor het eerst samen waren. Terwijl heel nederland feest viert vlucht ik even weg naar belgië, net doen of er niets aan de hand is.

Hij had de laatste vakantiefotos nog en die wilde ik graag terug, van de week een smsje gestuurd of hij ze gewoon wilde mailen. Maar Neej, Als ik ze wilde moest ik maar op msn komen. ik gaf aan dat ik gewoon echt geen contact wilde omdat dat me zoveel pijn doet. Maar dat was niet goed.
Als we voor volgende week vrijdag niet normaal hadden kunnen praten zou hij ze weggooien.

Ik heel boos. Hem gebeld maar ik was heel rustig.. zijn stem weer gehoord. (Meteen heel de dag van slag) HIj klonkt zo lief weer, ondanks de rot smsjes.. Ik natuurlijk huilen en hij deed eigenlijk heel redelijk op dat moment.

Mijn terugslag duurt voort, vannacht vier uur geslapen ondanks Valdispert, vanvond neem ik er maar twee. Gelukkig is mijn zus nu bij me, wil echt even niet alleen zijn. Heb ook een afspraak bij de dokter gemaakt, voor een doorverwijzing naar een psych. Ik heb gewoon iemand nodig die een beetje op me let en me verteld dat ik het goed doe, of niet natuurlijk... Heb hem vanddag gebeld om wat dingen te regelen, notaris e.d. Gelukkig hoef ik niet mee op het huis op zijn naam te laten zetten. Vrijdag is het voorbij.. Vind het doodeng en hoop dat ik daarna rust vind, heb hem verteld dat ik daarna geen conatct meer met hem kan hebben.

het verhaal is dus nog erger geworden ... ik dacht dat hij pas iets was begonnen met dat ander meisje als het bij ons slecht begon te gaan ... Niet dus ! hij sliep er al maanden mee. Al die tijd dat ik hem als mijn droomman aanzag, was hij gewoon aan het sexen met die andere, de pijn is verscheurend, het is zo vernederend, en voor hem ??? Hij heeft gewoon heel de tijd van twee walletjes kunnen eten, en toen hij mij dumpte zat zij al klaar op de reserve bank !!! ik ben blij dat ik dit nu weet, nu weet ik dat hij mij niet waard was. Ik ben niet boos op dat meisje, want zij is gewoon een verliefde puber die gebruikt wordt door een vrouwenmishandelaar !!!!!!!!!!!!! hoe kunnen mensen zo zijn! Dit is toch TE grof, ik deed alles voor die jongen !

Waarom blijft het nu zo moeilijk?

Van de week het geen contact verbroken.. Ze belde me, ik eerst dacht dat het iemand anders was, dus heb ik opgenomen.
Prettig gesprek gehad waarin ik me kwetsbaar opstelde, allebei heel verdrietig aan de telefoon. Ze moest ophangen omdat haar zus thuis kwam, ze wilde niet dat ze haar zo zag. Dus vroeg me of ze me zo terug zou kunnen bellen, ik moest weg dus dat ging niet meer...

Nu enkele dagen contact gehad via e-mail. Het komt erop neer dat ze nog wel van me houd, ze mist me, ik ben haar beste vriend maar dat ze tijd nodig heeft om alles op een rijtje te zetten?????