Hier ben ik nog even

Deze vind ik voor mezelf wel heel toepasselijk, als ik in zo'n bui ben als vandaag zou ik dit het liefste zeggen tegen hem...

Veel van jullie zullen de tekst wel kennen.

I know that when you look at me, there's so much that you just don't see. But if, you would only take the time, I know in my heart you'd find, a girl who's scared sometimes, Who isn't always strong, can't you see the hurt in me? I feel so all alone. I wanna run to you, I wanna run to you, Won't you hold me in your arms and keep me safe from harm, I wanna run to you. But if I come to you, tell me, will you stay or will you run away? Each day, each day I play the role Of someone always in control, But at night I come home and turn the key, there's nobody there, no one cares for me, What's the sense of trying hard to find your dreams Without someone to share it with. Tell me what does it mean? I need you here, I need you here to wipe away my tears, To kiss away my fears..If you only knew how much...I wanna run to you.

Je daar zien zitten, ergens doet het me pijn, en ergens doet het me ook heel goed dat jij er zo gelukkig en rustig uitziet. Je weg krijgen uit mijn verstand is niet zo moeilijk, maar je weg krijgen uit mijn hart...die ene blik, je leuke en lieve woorden...ook nu hoorde en zag ik het, je bent gewoon een schat, iemand waarvan ik heel veel houd, ondanks dat onnze relatie niet jaren duurde, maar een schat die twijfelt...ik kan het niet, ik kan er niet meeleven. Deze beslissing staat wel vast..hoe moeilijk het ook is, weet je, ik wens je echt al het geluk van de wereld, waarschijnlijk is dat geluk niet met mij, ik moet daar aan gaan werken, en ja...misschien beter zonder jou.

Het gaat allemaal nog steeds goed met me, gelukkig. Vandaag alleen een beetje met een brak gevoel opgestaan...iets minder dagje denk ik vandaag...maar die komen we wel door, het is hier vreselijk weer...ergens ook wel lekker, maar ik ben wel in een bui dat ik nu iemand om me heen mis. We gaan er maar weer tegenaan...proberen sterk en verstandig te zijn...gaat me lukken, hoop ik...

Op dit moment voelen de meeste van ons zich (redelijk) eenzaam een alleen, kijk eens om je heen? Ben je alleen? Nee...maar dat gevoel, waarom gaat het niet weg? Jezelf afvragen hoe het komt en eens goed kijken naar de mensen om je heen, terug naar de relatie die je samen hebt gehad. Het was zo mooi, maar waarom uiteindelijk al dat verdriet?...jezelf afvragen waarom het toen zo mooi was, en waarom dat nu niet meer zo is? Heb je het dan allemaal verkeerd gevoeld? Je erbij neerleggen dat het nooit meer zo zal zijn, alleen hopen dat je liefde met iemand anders veel mooier wordt. Maar kan dat, en wil je dat? al die gedachten, en al die hersenspinsels in je hoofd, je wordt er gek van, waarom neemt het zoveel tijd in beslag, op iedere plek denk je aan de ander, je wordt er mee geconfronteerd, overal.

Ben ik weer eventjes...laatste week is goed gegaan, hij is nu alweer een aantal weken weg, in het begin van zijn vertrek had ik het erg moeilijk, maar nu gaat het beter, en heb ik eindelijk een beetje rust. Wel zoekt hij contact met mij, ergens vind ik dat wel fijn...hij denkt dus toch aan me, maar voor mezelf heb ik wel een beslissing genomen, ik zal niet zeggen, dat ik hem echt nooit meer terug wil, want weet nog niet goed wat ik doe wanneer hij voor mijn neus staat. Maar 1 ding weet ik wel...ik laat niet meer met me sollen, zijn twijfels zijn voor hem heel vervelend, maar het is iets waar ik niet mee om kan gaan, hoe leuk, lief en hoe diep hij ook in mijn hart zit...hier word ik niet gelukkig van.

Waarom al dat vechten, waarom al die pijn? Waarom niet vergeten, het zou zo veel makkelijker zijn!

Ik vraag me soms wel eens af? Waar ben ik mee bezig, waarom continue al die nare gedachtes, en waarom zit hij 24 uur per dag in mijn hoofd? Waarom kan ik niet verder....graag of helemaal niet, toch? Wachten op iets onzettends mooi, wat nooit werkelijkheid zal worden..het wachten op het onmogelijke doet veel pijn.

Hij is weg!

Nu de komende weken rust, maar het voelt als een gemis. Ben net thuis, en op dit moment zit ik echt met tranen achter de computer, je bent niet alleen, maar je zo onzettend alleen voelen....dit is zo'n kl*te gevoel. Ik denk iedere keer dat het beter gaat....maar ik voel me echt zo verdrietig nu, alleen! Waarom? De liefde is toch veel te mooi, waarom al die tranen, als hij het niet weet...dan toch niet! Waarom doe ik me zelf dit aan? Maar als ik zijn stem hoor, en zijn ogen zie...dan ben ik verkocht! Ellendig nu....ik hoop morgen weer beter...als iemand maar even voor me in de to