Het is nu ruim een week zoals het is. Hij heeft de beslissing genomen om weg te gaan, en voorlopig weg te blijven. Op de avond dat ik hem voor het laatst zag, voelde ik me sterk, en het was een bijzonder en goed afscheid. Maar, waar ik bang voor was, ik kon het niet laten om toch weer contact met hem op te nemen. Hij belde overigens zelf ook nog. Ik merkte snel dat het me eigenlijk geen goed deed, ik heb gevraagd, wat wil je nu echt? Sta je 100% achter je beslissing? Zijn antwoord was ja...voor nu sta ik daar achter. Dit was het punt dat ik dacht, Hallo....luister eens goed naar wat hij zegt!! HIJ WIL NIET MEER!!! Duidelijk, moeilijk...maar heel eerlijk.

kl*te, k*t, woede, onmacht........vragen, begint het allemaal weer opnieuw? Voel me eventjes heel slecht nu!!! Bah!!

De tijd die ik nu doormaak is weer moeilijk, en er is een donkere wolk boven hoofd! Wel beschouw ik het als leerzaam, en weet ik zeker dat ik er sterker ga komen. Gisteren nog een goed gesprek gehad met mijn vriendinnetjes van hier , en dat helpt mij wel weer wat, je wordt op de feiten gedrukt, en dat is goed. Die leuke ups en downs komen er ook weer aan. Gisteren voelde ik me goed, vannacht tekort geslapen en vandaag is het weer even bingo. Ik moet er doorheen. Je vraagt je af, waarom gebeurt dit nu weer? Hoe moet het zo verder? Het komt goed, dat weet ik, maar makkelijk is het niet. Zie een beetje op tegen het weekend.

Lieve allemaal,

Een tijdje hebben jullie weinig van mij gehoord. Ik ben zeker op de site geweest en heb de verhalen gelezen en mijn buddies gevolgd. Het is de afgelopen maanden erg goed met mij gegaan. Zoals jullie weten heb ik het met mijn ex gelukkig allemaal goed uit kunnen praten, en ben ik er, wonder boven wonder, achter gekomen dat wij totaal niet bij elkaar pasten, we zijn nu goede vriendjes, en ik ben heel blij dat dat nog kan. Begin september heb ik een hele lieve man leren kennen, alles leek leuk, geweldig en we hadden het super samen. Tot de dag dat hij aangaf dat hij in de war was, door een eerdere relatie en dat hij niet wist of hij wel toe was aan iets nieuws.

Lieve Mensen,

Ook ik heb een tijdje niets geschreven hier op de site. Ik kan eindelijk zeggen dat het beter met mij gaat. Ik ben pas geleden naar mijn ex gegaan, om uit te vinden wat ik nog voelde voor hem, en hoe ik verder wilde gaan. Kon ik vrienden zijn? Ik heb toen veel geleerd, of beter gezegd, ik ben erachter gekomen dat wij niet bij elkaar passen, en ik weet nu 100% zeker dat ondanks dat hij in mijn hart zit wij nooit gelukkig zullen worden met elkaar. Het was moeilijk en ook best wel hard om dit te ontdekken, maar nu weet ik voor mezelf dat het klaar is met onze liefde. We kunnen nog vrienden zijn, en dat is fijn.

Na even weg te zijn geweest, ben ik weer terug...
Ik heb de afgelopen weken goed na kunnen denken, goed na kunnen denken over wat ik wil met mijn leven en vooral met mijn ex! Ik ga eindelijk accepteren hoe het nu is, niet teveel in de toekomst kijken en gewoon maar zien wat er gebeurt. De afgelopen maanden hebben mijn gedachten me gek gemaakt, al de vragen, het waarom, de hoop, komt het goed? komt het niet goed? Ik werd er doodop van en heel erg verdrietig, alleen al zijn twijfels deden mij veel verdriet, en maakte me zo ontzettend onzeker.Gisteravond lag ik in bed en sloeg bij mij even de paniek toe, tranen, het lege gevoel, alsof je maag omdraait, gelukkig nam mijn verstand de overhand, en voor mij was dat moment en dat bijhorende gevoel een soort afsluiten, dit gevoel om hem? Ik wil het NOOIT meer. Nu ga ik voor mezelf kiezen, onze vriendschap is belangrijk, maar ik ben belangrijker, en moet dat nu in gaan zien. Verwerken, het kost wel tijd, maar ik ga er nu voor, want zo kan het niet langer. Ik heb iemand nodig die voor 100% voor mij kiest...en mijn ex? Hij kan dat niet, jammer...jammer voor mij nu, maar op de lange termijn jammer voor hem. Ik weet dat ik mijn gevoelens niet zomaar kan uitschakelen, maar ik ga ervoor, voor mezelf. Nu moet het eindelijk is klaar zijn, hoe de situatie nu is maakt me niet gelukkig. Ik ga nu lekker mijn eigen weg, mijn eigen dingen, mijn eigen LEVEN!!!

Ik merk eindelijk dat ik aan het loskomen ben van mijn ex. Het is een ontzettend lief en goed persoon, maar ga nu wel inzien dat het niet gaat werken tussen ons, en in een relatie moet je er allebei voor gaan, anders werkt het niet Binnenkort hebben we wel een afspraak gepland, maar daar verwacht ik helemaal niets van. Ik denk niet meer de hele dag aan hem, en heb ook minder de behoefte om hem te bellen, dus wat dat betreft gaat het eindelijk wat beter, en ik ben daar erg blij om. Toch ben ik nog steeds af en toe verdrietig. Verdrietig, waarom? Klinkt heel raar, maar op dit moment voel ik