Dank je Nina voor je reactie. Gewoon iemand die aan je denkt doet heel erg veel hoor. Ik nam me voor vandaag om niets meer van me te laten horen. Maar dan kwam ik hem tegen in de supermarkt, totaal onverwacht stond ie daar ineens in 1 van de gangen. Ik ging er even bij en we praatten ff maar ik moest doorgaan want ik was met m'n pa aan het winkelen. Hij zei niet echt veel en hij bekeek me maar raar ook. Ik weet niet echt wat ik ervan moet denken. Toen ik thuiskwam zette ik even mijn computer op en zag ik hem op msn, ik sprak hem aan (WEER fout!) en hij zei me dat ie bezig was. Een vriend van hem komt daar slapen omdat ie morgen mee gaat op fietstocht (waar ik vorig jaar ook bij was). Het doet zo pijn dat ik weet dat hij morgen op die fietstocht is en ik herinnerd word aan hoe zalig het was, een hele dag bij hem, naast hem fietsen, 's avonds samen gezellig op de barbeque, nadien nog een klein wandelingetje maken, gewoon hand in hand langs die mooie omgeving daar en gelukkig zijn dat we samen zijn.

Ik wil zo graag bij hem zijn.

Ik begin trouwens erg angstig te worden van alle verhalen hier, dat de ex meteen een ander meisje heeft. Ik mag er niet goed aan denken wat ik ga aanvangen als hij iemand anders heeft.

Hoewel ik het niet echt verwacht, want toen ik hem woensdag belde zei ik dat hij waarschijnlijk wel beter dan mij kon krijgen. Hij zei dat ik zoiets niet mocht zeggen want dat het niet waar is, en dat het hem boos maakt. Hij zei wel dat ik veel beter kan krijgen! Verdomme toch, ik begrijp niet hoe hij zoiets kan zeggen!! Ik wil niemand anders. Hij maakt mij zo gelukkig, en wat kan beter dan het geluk dat hij me geeft. Omgekeerd ook, hij kan misschien een beter meisje krijgen, maar niemand zal ooit zoveel van hem houden als ik van hem hou.

Volgens mij horen we gewoon samen. En dat we niet samen zijn... dat doet zoveel pijn.