Loop al de hele avond te huilen en het wilt maar niet stoppen.
Als ik jou foto zie dan kan ik mijn ogen er niet vanaf houden.
Als ik je gedicht lees die je ooit naar me had verzonden kan ik maar niet
begrijpen dat het nu zo is gelopen.

Ik wil je huilend opbellen, je alles vertellen. Niet alleen dat ik jou mis maar heb je steun zo nodig.
Morgen een belangrijke uitslag van iets wat mijn leven in één keer deed instorten. Waar ik
nu maanden met mijn familie aan werk. Morgen misschien een nieuwe kans op het oppakken
van mijn leven en dat van mijn familie. Je was er altijd voor me. Ik hoefde je maar te bellen en ook al
wist je niet altijd wat je moest zeggen, je was er altijd.

De ziekte en jou worden me nu gwn teveel. Ik mis je zo! Kon ik maar nu in je armen huilen.
Ben zo bang. Zo bang. Dat ben ik altijd al gwst, kan je daarom begrijpen dat ik moeilijk kon zeggen:
ik houd van je? Ik hoop het want laatst zei je tegen mij dat je dat maar niet kon begrijpen. Ik houd zielsveel van je. Zou je alles willen geven.
Ik geef je nu rust maar ik kan het niet. Ik wil je bellen, in tranen. Wil je stem horen, wil dat je me weer vasthoud..
Wil dat je de hele nacht bij me ligt en me geruststeld en zegt dat alles goed komt. Wil dat je zegt dat je van me houd, wij samen altijd bij elkaar blijven. Zo was het toch? Jij en ik. Niemand had ons eerder kapot kunnen maken.
Wat maakte ons dan nu opeens kapot? Alles voelde goed...wou niks anders meer.

In tranen typ ik dit... was je maar hier. Dan had ik me zoveel beter gevoeld. Dan had k minder bang hoeven zijn.
Want nu heb ik de angst twee mensen kwijt te raken. Morgen hoop ik op een nieuwe start, dat de uitslag mijn familie goed gesteld is. Dat we na maanden onderzoek en machteloosheid iets hebben om vast te houden.
Dat we na maanden en maanden ons oude leven kunnen oppakken. Hopelijk zeg je er wat van, hopelijk doet het je wat. Want je hebt me iets beloofd? Kan je me dat nog herinneren? Dat als de dag daar komt je gelijk naar me toe komt en me zal steunen? Waarom kon je het niet? Waarom kunnen we niet samen zijn? Dan lijkt de wereld opeens zo'n stuk mooier... We hebben het beide niet makkelijk op dit moment, maar dat hebben we eerder doorgestaan.
Kom nou terug! Doe nou niet zo stom, ik heb jou nodig. Hoe kan ik je nou opeens uit mijn hart zetten terwijl ik zoveel van je houd? Kon ik je maar bellen... was je maar hier...