Lief meisje 1987,

Het klinkt heel bot wat ik nu ga schrijven maar ik spreek helaas uit ervaring.
Zodra er een ander in het spel is dan kan je het wel schudden! Mijn ex ging weg met het verhaal dat ze alleen wilde zijn om aan zichzelf te werken. Dat maakte mijn verdriet niet minder maar ik kon me daar nog enigzins in vinden. Wellicht valse hoop dat ze tot inkeer zou komen. De keren dat we elkaar zagen spraken we rustig over vanalles en nog wat en ze toonde ook begrip en gevoel voor mijn emoties. Op zich was dat een prima manier om het los te laten, een plek te geven.
Toen ze eenmaal een nieuwe vriend in haar leven had was ik opeens bagger en wilde ze mij het liefst zo snel mogelijk vergeten. Dat is een dreun hoor!
Vanaf dat moment ben ik me ook gaan realiseren dat alles wat ik doe of zeg per definitie verkeerd is in haar ogen. Ze heeft een ander en ik ben maar lastig met mijn gezeur.
Als ik jouw verhaal zo lees dan denk (voel) ik dat jij op de reservebank zit voor hem. Hij weet door jouw berichten dat je hem graag terug wilt en dat maakt JOU kwetsbaar. Hij kan nu kiezen. Loopt het niet goed af met zijn nieuwe vlam dan kan hij weer bij jou aankloppen. Jij blij natuurlijk, maar de volgende keer????
Hoe moeilijk het ook is, negeer hem. Laat niets meer van je horen en geef hem vooral niet het tastbare bewijs dat je hem terug wilt. Probeer hem te vergeten, hoe pijnlijk ook en ik kan het weten.
Als hij inderdaad nog voor je voelt en hij hoort niets meer van je dan zal hij een keuze moeten maken anders is hij zijn reservespeler kwijt.
Hoop dat je mijn wazige verhaal een beetje kan volgen en anders vraag je maar.

Liefs, Rob

Ik ben het niet met RovaB eens. Verwerking van een verbroken relatie is heel persoonlijk en eigenlijk kun je er geen vergif op innemen wat er nu precies in iemand anders omgaat. Zoals ik elders in een reactie op (ik geloof) 073's blog schreef, wordt er veel politiek gevoerd na een relatiebreuk. Daarmee bedoel ik: door de veranderde houding ten opzichte van elkaar (namelijk materieel een heel innige band die tijdens de relatie gekweekt is en formeel geen band aangezien het nu uit is dus je niks meer met elkaar te maken hebt, ofzo), raakt de communicatie verstoord en aangezien er heftige emoties bij komen kijken die niet iedereen altijd even graag wil uiten, wordt 't soms een potje.

Eerder meen ik gelezen te hebben dat jij het hebt uitgemaakt. Wat je hier beschrijft, is dat hij daar aanvankelijk niet zo blij mee was. Hij wilde je immers terug, vlak voordat hij een relatie met een ander meisje kreeg.

Wat ik herken uit mijn eigen ervaring, is dat gevoel van niet écht verliefd te zijn. Of je het nu een rebound, vluchtrelatie of wat dan ook wilt noemen, het is daarmee in mijn ervaring steeds iets geweest wat niet in de plaats kwam van de relatie met mijn ex-vriendin. Die had nog steeds stevig wortel in mijn geest en daar konden mijn twee nieuwe vriendinnetjes daarna helaas niks aan veranderen. Helaas, aangezien het er niet op lijkt dat in mijn situatie met mijn ex-vriendin nog enige verandering zal plaatsvinden. Parallel met jouw verhaal is dat ik ook degene ben geweest die er een punt achter gezet heeft, alleen heeft mijn ex-vriendin nooit opengestaan voor contact, laat staan gezegd mij terug te willen. Daar houdt de vergelijking dus op.

Terug naar jouw verhaal. Hij wilde je dus terug, maar had een week later iemand anders. Het is heel goed mogelijk dat zijn vertrouwen in jou en jullie relatie een enorme dreun heeft gehad van het feit dat jij er een punt achter hebt gezet en dat hij niet blaakt van het vertrouwen dat het goed zal gaan als jullie weer bij elkaar komen. Daar is hij misschien bang voor. En met zijn nieuwe vriendin is het nog heel vers, hij zal zich misschien afvragen hoe dat zal zijn. Als hij nog wel helemaal verliefd op haar wordt om vervolgens van haar te gaan houden, is het probleem naar zijn idee misschien "opgelost", want ook dan heeft hij een vriendin van wie hij veel houdt, maar met wie hij geen reden heeft om te twijfelen of ze er ineens weer een punt achter zal zetten. Zekerheid heb je nooit, maar die toegevoegde onzekerheid heb je dan ook niet.

Maar wederom vanuit mijn eigen ervaring gesproken: ik denk dat het zo niet werkt. Als het er vanaf het begin al niet is, en hij zit heus nog wel in zekere mate aan jou vast, zal hij daar nog wel achter komen. Let echter wel: dat wil niet zeggen dat hij dan bij je terugkomt! Het enige wat ik probeer te zeggen is, dat het goed mogelijk is dat hij op dit moment in een soort transitiefase zit; hij zit ergens in waar hij eerst uit moet komen. Helaas kun jij geen uitkomst forceren. Wel is het goed mogelijk dat het helpt als je hem ervan zou kunnen overtuigen dat je het heus niet weer zal uitmaken, dat het wel goed zal gaan, bijvoorbeeld door de redenen die je had om het aanvankelijk uit te maken gefundeerd en geloofwaardig te counteren. Voorwaarde is wel dat hij daarvoor openstaat (dat was in mijn geval dus helaas niet zo). De informatie die zijn onzekerheid zou kunnen wegnemen heeft hij misschien nodig. Maar ik denk niet dat het helpt om voortdurend te laten blijken dat je hem vreselijk graag terugwilt. Het is ook goed dat hij dat weet, maar dat hoef je denk ik niet te blijven benadrukken. Dat geeft hem de luxepositie namelijk dat hij zijn transitiefase met dat andere meisje zo rustig mogelijk kan aanpakken als hij zelf wil en jij wellicht inderdaad op een soort reservebank belandt. Al is ook dat speculatief.

Maar in essentie geldt denk ik wel... Als jullie echt van elkaar houden, en hij dus ook van jou, dan kun je het niet 'verprutsen' door bepaalde handelingen die je nú onderneemt (tenzij die alleen maar gewicht toevoegen aan de redenen waarom het oorspronkelijk uit ging misschien). Dan zit zijn gevoel er namelijk nog net zo hard als dat van jou en dan is het enige dat misschien mee moet gaan, de ratio. Meestal is in liefdesrelaties het gevoel sterker. Helaas niet altijd.