Het is nu bijna een jaar voorbij, en ik was ervan overtuigd ik ben er overheen. Nu droom ik bijna elke nacht over hem. Hij heeft een nieuwe vriendin. En ikmis hem heel erg bij kleine dingen. Ik wil graag bij hem zijn en lekker knuffelen met hem. Enige tijd geleden was ik op een feestje waar hij ook was en we kletsten wat.. Het was gezellig totdat ik ites vertelde over mijn nieuwe scharrels en hij werd best wel kwaad.. De dag erna op msn kon hij niet uitleggen waardoor eht kwam en bood zijn excuses aan hij vertelde dat alleen een psycholoog kon vertellen waar zijn gedrag vandaan kwam.

Het is al een hele tijd geleden dat het uitging. Mijn keuze waar ik ook wel eens flinke spijt van heb gehad. 10 maanden is het nu uit. Het voelt alsof we complete vreemden voor elkaar zijn maar toch kan het soms zo heerlijk vertrouwd zijn om zijn gezicht te zien in de kroeg. In mijn vorige blog wist ik het zeker ik wil hem terug, ik heb een grote fout gemaakt. Hij hield me (en nog steeds een beetje ) warm. Iets waar ik het heel moeilijk mee heb (gehad).

Ik weet het niet meer. Ik heb hem een mail gestuurd met daarin dat ik hem terugwilde. Hij vond het een hele mooie mail en deed hem terugdenken aan een fijne tijd met mij maar kon er nu niks mee!

Nadat ikzelf in Februari 2007 mijn relatie heb beeindigd omdat ik twijfelde en niet met twijfel verder wilde in een relatie ben ik er nu nog steeds niet overheen. De relatie heeft 3.5 jaar geduurd en ondanks dat het mijn eigen keuze is geweest heb ik het er nog steeds moeilijk mee. toen het uitging heb ik flink gedate en dacht ik dat het goed was zo. Totdat hij een vriendin kreeg en ik dat moeilijk vond. Ik wilde hem terug. Na 5 weken ging deze relatie uit. Ik was blij en wilde hem terug. Hij durfde/wilde niet. Ik heb het laten rusten en eht ging erg goed met me.

Hallo allemaal,

Ik lees al een tijdje hier en ben nu ook maar eens lid geworden om mijn verhaal kwijt te kunnen.Ik ben 20 jaar (nog erg jong idd) en had sinds mijn 16e een vriend. Mijn eerste liefde. Hij is 3 jaar ouder en had al een relatie gehad van 1.5 jaar. Nu waren we 3.5jaar bij elkaar en toen begon ik te twijfelen; Is dit het wel, wil ik dit voor de rest van mijn leven? Wil ik nooit meer met iemand anders iets doen? (Hij is ook de enige waar ik sex mee heb gehad terwijl hij dat nog wel had ghad met zijn ex en ik vond dat een vreemde gedachte dat ik het nooit met iemand anders zou doen.)Na veel gepraat te hebben zijn we in Februarie uit elkaar gegaan.Hij had het heel moeilijk en belde me heel veel en vaak huilend op. Ik wilde juist nu rust en wist niet goed hoe ik hierme om moest gaan en deed vaak kortaf. Hij leerde een nieuw meisje kennen en sprak daar regelmatig mee af. Tegen mij zei hij dat het alleen was om mij te vergeten en eht zeker geen verliefdheid was. Ik vond het fijn voor 'm want ik wilde niet terug bij hem. Maar na 3 maanden kregen ze toch een relatie.. Ik was er kapot van! Ik heb flink in het rond gescharreld en flink gedate om hem te vergeten. Naar hem toe deed ik alsof het goed was zo maar dat vond ik helemaal niet. Ik besefte me ik wil hem terug. Na2 maanden ging zijn relatie uit. Ik was ontzettend blij en dacht meteen dat het wel weer een kans zou maken.. Dit was niet het geval. Ik had hem al vaker verteld dat ik hem terug wilde en dat ik achter mijn twijfel was. Maar hij zei dat ik te temperamentvol was en dat we teveel verschilden. Ok, ik dacht dan kunnen we wel als vrienden evrder gaan maar dat leek hem nog geen goed id. We hebben altijd wel goed contact gehouden sinds het uit is met zijn nieuwe vriendin. Nu laat hij de laatste tijd merken dat hij wel graag contact met me wil en dat hij me mist.Maar tegelijkertijd zegt hij dat hij het puur vriendschappelijk bedoelt. Terwijl als we bij elkaar zijn of ik kom daar op bezoek (bij zijn ouders) als ik dan binnekom knuffelt hij mij en kust hij me... Ik ben helemaal in de war. In het begin zei die nog dat ik het niet voor hem was terwijl hij nu al contact wil.. Maar vriendschappelijk dat is wat hij zegt. Terwijl alles wat hij doet en verder zegt wijst erop dat hij mij wel wil. Ik denk dat hij nog boos is over hoe het is uitgegaan en de manier waarop ik met hem ben omgegaan. Er zit namelijk wel al vooruitgang in! En hij zgt ook je moet doen wat je gevoel zegt en dat is dus voor hem gaan. Maar dan zeg ik misschien moet ik voor mezelf kiezen en mezelf die pijn besparen, want misschien kun je er wel nooit eer voor gaan. Dan zegt hij ik zou het wel jammer vinden je niet meer te zien en zou je het jezelf vergeven als je vindt dat ik je ware ben maar je er niet alles aan hebt gedaan om me terug te krijgen. En hij zegt ook als we weer gaan afspreken dan zit er natuurlijk een kans in dat het gevoel weer wordt zoals het was en er zit nu ook nog veel gevoel bij maar dat kan ik je niet verzekeren...Hij weet zelf niet wat hij wil en ik word er gek van!