zov eel liefde te geven, maar kan er niks mee

afbeelding van lotte24

Hoi allemaal,

Ik heb zoveel aan jullie opbeurende woorden, dat wil ik ten eerste even kwijt. Ik probeer niet te veel op deze site te zitten, omdat ik er niet 'in wil
blijven hangen'....maar nu wil ik weer graag mijn verhaal even kwijt.

Dit weekend had ik weer een enorme inzinking..Het was zaterdagavond en ik
ging gezellig stappen met vriendinnen. De avond was zowaar best ok. Ik had
me lekker opgedoft en mooie kleren aangedaan en voelde me wel aardig. Al
is mijn glimlach nog steeds niet echt..Rond een uurtje of 5 's nachts vond
ik het tijd om naar huis te gaan. Eenmaal buiten stond ik even met twee
jongens te praten..komt er ineens iemand naast me staan, jullie raden het al: mijn ex..hij deed een beetje opdringerig en trok me weg van die twee jongens.
Hij stond erop om mij thuis te brengen 'omdat hij zich nog wel een beetje
verantwoordelijk voelde voor mij'. Hij stelde het niet echt op prijs dat
ik met die jongens stond te praten, want dat trok hij slecht zei hij. Hij
zei dat hij het gevoel had dat we nog even moesten praten, dus ik nodigde
hem uit binnen te komen. Eenmaal binnen kreeg ik nog een keer het hele
verhaal te horen...weer zo ontzettend pijnlijk...exact een herhaling van de
woorden die ik twee weken geleden naar mijn hoofd kreeg geslingerd.

Hij heeft geen spijt van zijn beslissing, maar mist me wel. Hij denkt dat
dat er gewoon bij hoort en hoopt dat 't overgaat..hij wil me een tijd niet
meer zien, omdat dit te pijnlijk is. Stom van me he, dat ik me door hem
heb laten thuisbrengen..Maar het voelde weer zo vertrouwd..toen hij weg
ging wilde hij mij niet eens een knuffel geven..zoveel afstand neemt hij van mij..om zichzelf te beschermen. Waarom kom ik juist hem weer tegen, dat trek
ik gewoon niet..ook al weet ik dat de kans groot is wanneer je in dezelfde
stad woont.

Ik heb zoveel liefde te geven, maar kan er geen kant meer mee op..loop
er helemaal van over. Vandaag weer wezen sporten en toen een zonnebankje. Ik houd mijzelf wel op de been maar mis hem gewoon zo..dat samen lachen en grapjes maken, die knuffels en vooral iemand die van je houdt en aan je denkt..

Liefs aan jullie allemaal, dikke kus Lot

afbeelding van Missy23

Lotte24

Ik begrijp dat het moeilijk voor je is,om hem dan niet binnen te laten, maar ik denk wel dat dat is wat je volgende keer juist wel moet doen, Nee zeggen. Want je hoeft hem niet binnen te laten om je vervolgens weer te laten kwetsen! Ik denk dat je dat moet keren, en de enige die dat kan doen ben jij. Sterk in je schoenen staan meid, en ik denk ook echt dat je dat wel kan en doet, en een zonnebankje en even sporten is een goeie afleiding, al zal het gemis nog wel even blijven, wat een logische reactie is! Het gemis van die ene bepaalde persoon , is enorm verdrietig. Maar wees sterk, je komt er wel!
Liefs missy!