Na een paar redelijke dagen gaat het sinds mijn droom gisteren weer slecht met mij. Kan weer enkel de goede dingen zien, alles spookt weer door mijn hoofd.

Daarbij heb ik vandaag vrij, dus het is weer een typische piekerdag. Was weer om zes uur wakker vanmorgen, probeer de tijd om te krijgen met DVD's en andere stomme programma's. Kan het vandaag echt niet aan om de deur uit te komen.

Alsof ik me nog niet slecht genoeg voelde, kreeg ik net een bericht van een collega. Hij had nog iets van mij wat hij zou binnenbrengen en dat had hij dus gedaan. Was niet lang gebleven maar ik kreeg de groeten. Mijn reactie was, ah ja, das alles wat hij gezegd heeft of watte? Maar ik kreeg meteen zo'n slecht gevoel hiervan, en ik weet niet wat het was: spijt dat ik er niet was en hem niet heb gezien? Of bijna een jaloezie dat mijn collega's hem gezien en zelfs met hem gepraat hebben? Ik heb hem nl niet meer gezien sinds hij mij dumpte van het ene op het andere moment.

Toen stuurde mijn collega nog een bericht dat hij had gezegd dat alles goed met hem ging en dat het niet anders had kunnen lopen tussen ons, want hij wou niemand voorliegen...en dat ene zinnetje doet toch zo'n pijn! Alles gaat goed met hem, hij heeft nergens last van. Ik heb dat bericht tien keer of zo gelezen, maar het valt niet anders te interpreteren; alles gaat goed met hem, klaar...

Wat ben ik dan nog? Als het zo makkelijk is om mij te vergeten...zo makkelijk om al die mooie herinneringen te verdringen of af te schrijven als "ja, het was wel leuk, maar ja, up to the next"

Weet me echt geen raad vandaag, al mijn relativeringsvermogen dat ik de laatste dagen had opgebouwd heeft me weer verlaten...