Hee Daantje,

Afschuwelijk wat je meemaakt. Het is een schrale troost denk ik, maar heel veel relaties stranden bij de aankoop van een huis. Want ja, dan wordt alles ineens echt. Een vriendin van mij werd verlaten op de dag dat ze de sleutel kregen van hun nieuwe huis.

Heel veel sterkte!!! Oh en als je moet kiezen tussen onzekere en zekere schulden, kies dan voor de zekere. Je weet maar nooit.

hoi, nou allereerst bedankt voor jullie berichtjes. Hij is zojuist geweest om zijn spullen te halen. Het was even heel zwaar en heftig maar daarna probeerde ik sterk te zijn en hem zijn spullen te laten pakken. We hebben ook nog even gezeten en toen kwamen er nog meer dingen naar boven die voor hem de doorslag zouden hebben gegeven. Zo heb ik oa de sleutel van ons huisje enz van zijn bos gehaald en dat raakte hem nogal diep, dat ik zou denken dat hij het huis zou komen leeghalen als ik er niet was enal, wat ik niet daadwerkelijk dacht, maar er wordt je zo veel gezegd van doe dit, doe dat, let daar op, en hier op, dus sja verward dat ik al was en ben deed ik dat. Ook zei ik over de auto iets wat hem echt raakte. En dat was ook niet zo bedoeld, maar ja, je bent gekwetst, boos, alles in een, dus wat verwacht 'ie dan? Ik heb daar mijn excuses voor aangeboden, maar dat hielp niks natuurlijk. Hij wil nog steeds alleen op eigen benen staan enzo. We hebben nog wel nadat hij zijn spullen ingeladen had etc even gezeten, en toen heb ik hem gekroeld/vast gehouden en bij vetrek hebben we elkaar een kus gegeven, en nog een kus. Ik weet het, maar ik kan hem gewoon niet zo maar loslaten. Hij zegt dat ie nog wel van me houdt en dat ie me mist, maar niet op die manier van 'ik mis je en dus wil ik je terug'. Qua spullentjes enzo gaat het wel allemaal heel netjes. Het meeste laat hij dus achter, maar toch het doet zo'n pijn he... En ik blijf denken 'zal hij echt niet een ander hebben'. Hij zweert van niet, maar toen ik em dus op de mond zoende enzo leek het of ik een andere vrouw proefde... Klinkt raar maar ik weet niet hoe ik dat anders of netjes kan verwoorden. Misschien zit het tussen mijn oren, maja ik weet niet. Ik hoop nog steeds dat we hier samen uit komen, ook al zegt hij dat dat niet meer kan, dat er te veel gebeurd is de laatste dagen... Ik zal vast ooit wel gelukkig worden, maar nu zie ik dat niet voor me he...Ik heb ook gezegd contact te willen houden, en dat ik hem nog graag regelmatig zou willen zien, ook al woont ie nu bij die vriend in die meer dan een uur rijden hier vandaan zit... Hij wil dat zelf ook wel, want we hebben ook 2 katten en het zou wel fijn zijn om die dan nog te kunnen zien enz enz. Niet dat ik me wanhopig op die manier aan hem wil vast klampen, maar hij is ook mijn beste en enige maatje he, dat wil ik niet zomaar opgeven. Mijn relatie ook niet, maar dat moet van 2 kanten komen en als hij niet wil... Ik merkte wel dat hij er ook moeite mee had, zag nu echt emoties en dat doet me dan wel weer goed, dat ik zie dat het hem toch allemaal echt iets kan schelen.

Reacties op jullie vragen:

Ja, hij wil later over een maandje of 3 sowieso hier nog wel met me over praten als ik daar de behoefte aan heb, en ja die heb ik, logisch.

Ja, het is pas gebeurd, maandag 19 februari is ie vertrokken, dus morgen is het een weekje geleden. Vandaag heeft ie dus zijn spullen (het meeste) weggehaald.

Over het huis, ik weet het nog allemaal niet. Ik wil aan de ene kant wel tekenen, puur voor hem, dat hij woonruimte heeft dichtbij zijn werk...

Wat iemand me ook nog zei, is dat als ie idd een ander heeft, dat dat wel DE reden zou zijn om dat niet eerlijk te zeggen tegen me, omdat ik dan de overdrachtspapieren niet zou willen tekenen en hij dus eveneens als ik, met die enorme schuld zit. Plus hij heeft geen woonruimte dan he. Ik heb liever gewoon dat ie helemaal eerlijk tegen me is. Al zijn er 10 vrouwen geweest, al doet ie het meest verschrikkelijke, ik hou toch van hem en dat is iets wat ook daarmee niet ophoudt...

Voor mij maakt het niet uit of ie een ander heeft of wat dan ook, ik ben hem kwijt en daar verandert het verder ook niet mee...

boos ben ik niet, alleen als hij bepaalde dingen zegt en dingen wil doen/op een bepaalde manier wil regelen dan kan ik boos worden maar ook verschrikkelijk janken omdat dat me zo kwetst...
ik voel alleen verdriet en ik leef maar door als een robot heb ik het idee...

Het lijkt erop alsof veel mannen inderdaad als ze de grote stap gaan maken als trouwen of huis kopen de benen nemen. In plaats van aan te geven dit gaat te snel, rennen ze liever weg. OOk bij vrouwen komt dit voor maar iets minder.

Dat iets te snel gaat kan en dan kun je erover praten. Dan behoudt je je relatie ten minste. Nu laten ze het te ver komen en dan kan ineens niets meer.

Maar jij moet nu eigenlijk wel tekenen voor hem. Nee dan had hij het anders moeten aanpakken. Wan thij heeft eht wel over het huis, maar niet over jou situatie van leven van 400 euro. Dan had hij maar eerder meoten praten. En nu moeten praten.

Sterket nog als hij in de problemen geraakt met zijn koophuis zit jij er ook aan vast. ALs hij niet in de problemenen raakt krijg jij dan je deel terug? Al die dingen zal hij met je moeten doorspreken, wan talles in zijn voordeel en jou laten hangen kan er in mijn ogen niet in.

Jij bent degene die met de meeste pijn achterblijft en de manier waarop is niet okee.

Heel veel sterkte met deze grote klap en ik zou willen dat er ergens een psycholoog/psychiater is die hier studie naar doet. Waarom mannen dat doen en hoe je het kan voorkomen en hoe je het kan zien aankomen (en vrouwen maar als gezegd toch iets minder vaak, al gebeurd het zeker wel, ook al eens in het verleden hier op de site).

Wel vraag ik me af zoals eerder aan je gevraagd is hoe open was deze man, hoe communicatief? En asl hij ineens bang is geworden, prima maar is dat einde relatie gelijk? Wat is er stuk in de liefde als hij het te snel vindt gaan. Dan kan hij toch zeggen we kopne niet maar blijven relatie?

Eeffie

Eeffie