De titel zegt al genoeg... Na een relatie van meer dan 3 jaar, waar we er 2,5 jaar van samen hebben gewoond is het ineens over... Zomaar ineens, en ik snap het echt allemaal niet. We hebben een koophuis gaande, alleen de overdracht moet nog getekend worden, tekent 1 van ons die niet hebben we ieder meer dan 10.000 schuld... Teken ik het wel dan gaat hij daar wonen, maar zit ik ook vast aan de gevolgen van evt schulden ed, alles kan dat op mij verhaald worden... Volgend jaar zouden we gaan trouwen om daarna een gezinnetje te gaan stichten... Vorige maand waren we nog in Euro Disney, waar hij aan kwam zetten met een slabbetje van baby Mickey van "kijk eens wat lief en schattig, dat zal later leuk zijn voor ons kindje"... en dan nu ineens, dumpt 'ie me. Hij is direct bij een vriend ingetrokken, en wilde 2 dagen later eigenlijk alles al afgehandeld hebben (gezamelijke rekening opzeggen, spullen halen enz) ik heb dat kunnen rekken tot aan vandaag, dinsdag worden de gezamelijke rekening, huurcontract enz 'afgehandeld'. Straks komt 'ie al spullen halen. Echt erover praten kan hij (nog) niet zegt 'ie, maar hij heeft wel al het een en ander gezegd "het gaat me te snel" "ik ben er nog niet klaar voor allemaal" "ik moet nu aan mezelf denken, ik heb nog nooit op eigen benen gestaan en dat is wat ik nu wil" "nee ik heb echt geen ander en daar begin ik voorlopig niet aan, ik denk niet aan dat soort dingen" (nadat ik het hem keer op keer vroeg). Het ergste vind ik dat hij zo kil en zakelijk is tegen me. Dat hij alleen maar aan zichzelf denkt, en niet inziet wat dit met me doet. Ik wil hem het liefst terug, proberen de dingen op te lossen, te redden wat er nog te redden valt... Ik wil iig dat hij meegaat, al is het maar 1 keer; naar therapie, zodat ik begrijp wat er in hem omgaat, ook hoop ik dan wat emoties te zien van zijn kant, want het is nu net of het hem allemaal niks doet. Zijn ouders hebben mij nooit gemogen, hij zit nu heel vaak bij ze en dit begrijp ik dus ook niet. Zijn moeder zegt dan van die achterlijke dingen als "ik had al het idee dat je niet gelukkig was als ik bij jullie thuis was" pff die 3 keer dat ze bij ons is geweest?! en hoe vaak toonde ze ook al weer intresse? En wat heeft ze voorheen allemaal geflikt? Hoe kan ze dat soort dingen zeggen en Mark op die manier gek proberen te krijgen? Alsof onze relatie een grote grap is geweest? Voor wat ik heb gezien enal waren wij allebei juist heel gelukkig, het enigste waar hij mee zat was het feit dat we hier woonden, maar daarom gingen we ook verhuizen richting zijn werk, alles was daar al zo goed als rond voor, dus waarom zou hij dan om die reden bij me weggaan? Ik begrijp het echt niet... Als er echt geen ander in het spel is, en als dat de enige reden is; dat hij op zichzelf/vrij wil zin... Hoe kan hij dit dan nu doen, nu alles al zo ver gevorderd is en al, hoe kan iemand dit zomaar ineens, zonder dit ooit te hebben laten merken, erover gepraat te hebben met wie dan ook, dit doen? Hij zegt dat ie hier niet maanden mee rond heeft gelopen, dat het een week of 2 is geweest. Ik heb nog steeds de hoop dat het goed komt, is dit terecht? Afgelopen vrijdag liep een meningsverschil van niets uit de hand en wou hij afkoelen bij die vriend van hem, maandag kwam hij terug met zijn tas met kleren en zijn kussen, dus ik dacht dat we eruit zouden komen want het ging tenslotte nergens over. Toen zei hij pas dat ie op zichzelf wil zijn, alleen zijn, er niet klaar voor te zijn enz enz en is ie weer vertrokken. Dus dat is waar ie daadwerkelijk mee zat en die 'ruzie' was dus niks. Dezelfde dag probeerde hij nog de gezamelijke rekening enz af te sluiten... (mij achterlatend met een lege koelkast en 20 euro op mijn rekening). Ook zegt ie de ene keer dat we over een paar maanden maar verder moeten kijken, maar de laatste keren dat ik em sprak zei ie juist weer dat ie dit alles zo snel mogelijk wil afsluiten, er niet nog maanden mee bezig wil zijn, dat ie verder wil enz enz, maar dat ie wel over een maandje of 3 nog 1 keer wil langs komen om te praten zodat ik het ook af kan sluiten. Ik bedoel wat is dit allemaal? Hoe kan iemand zo egoistisch zijn en alles zomaar ineens eventjes weggooien? Ik snap dat echt niet. En hoe moet dat verder met mij? Ik heb niemand behalve mijn ouders/familie en hem (had ik)... geen vrienden, leeftijdsgenoten, niemand. Ik ben nog maar 23, maar hoe zal ik me ooit weer aan iemand kunnen geven? Ik zal altijd bang zijn dat de volgende ook van de ene op de andere dag me dumpt, want ik zag dit immers ook niet aankomen, niemand niet overigens. We waren gelukkig en eenmaal verhuist waren we alleen maar gelukkiger geworden... Vorige week met valentijnsdag schreef hij deze tekst op de kaart : "hoi lieffie, ik wil eigenlijk alleen even zeggen dat ik heel veel van je hou en dat ik heel veel zin heb in dit spannende jaar samen met jou! Op naar ons nieuwe huis! Kusje jouw koedie" Hoe kan ie dat dan zeggen en dit doen?