En zo zit ik op een site met allemaal mensen met hetzelfde gevoel...... Maar waarom lijkt mijn verhaal zo anders te zijn?

Ik ben deze zomer de liefde van mijn leven tegengekomen. Heerlijk hadden (ja hadden....slik) we het. Samen skaten in het vondelpark, hij achter de piano, ik zingend ernaast, picknicken in het bos en noem maar op. Ik heb echt een mega tijd gehad. Totdat hij vertelde verschrikkelijk verliefd te zijn maar geen beeld had van samen oud worden.....hoe was dat nou mogelijk.
Ik koos ervoor lekker door te gaan, we hadden het toch zo leuk? En ja, het bleef leuk. Maar in mijn hart knaagde het gevoel dat het niet goed zat. Ik heb met hem gepraat, gejankt, getwijfeld en steeds maar weer opnieuw.

Afgelopen dinsdag heb ik de knoop doorgehakt, ik wilde rust in mijn leven en heb hem verteld voor mijzelf te kiezen. Ik miste duidelijkheid en wilde bevestiging wat hij mij niet kon geven.

Ik heb het uitgemaakt en vraag mij nu al af of ik niet de grootste fout van mijn leven gemaakt heb. Het waren maar vier maanden, maar wat waren ze fijn en wat was ik gelukkig. Ik kan mij niet voorstellen dat dit ooit nog een keer mij zal overkomen......