7 jaar geleden ben ik een relatie begonnen met een gehuwde man . Mijn eigen huwelijk stond toen ook op springen en het zijne zogezegd ook . We waren mekaars soulmate . Hij had een zeer ongelukkig huwelijk, zat onder druk op elk gebied, en bij mij vond hij ' de vrijheid' . We deden alles samen, op de momenten dat we konden samen zijn maar natuurlijk was het af en toe heel moeilijk .
In het prille begin zei ik tegen hem : ik wil geen huwelijk breken, zo'n vrouw ben ik niet . Hij zei : je kan niets breken wat er al lang niet meer is ! En ik , ik geloofde hem .
Na 2 jaar kwam er een breuk . Mijn ex had zelf al jaren een vriendin, maar had het toch nodig gevonden om zijn vrouw in te lichten . Hij koos voor de gemakkelijkste keuze , en bleef bij zijn vrouw . Zogezegd voor de 4 kinderen van haar weduwe zuster, waarvan hij voogd was . Omdat hij van haar de bedreiging kreeg, als hij wegging, hij die kinderen nooit meer zou zien . Hij had zijn zwager en beste vriend op zijn sterfbed beloofd, àltijd voor de 4 kinderen te zullen zorgen, dat was 2 jaar voor hij mij leerde kennen . Omdat hij een liefdeloos huwelijk had, betekenden die kinderen àlles voor hem, vandaar zijn keuze .
Uiteindelijk kwam hij na 2 maanden met hangende pootjes weer bij mij ; hij kon mij niet missen ! Maar de beslissing om van zijn vrouw weg te gaan, desnoods alleen te gaan woren en nog niet bij mij, deed hij maar niet .
Na 7 jaar zat ik nog steeds in hetzelfde straatje en natuurlijk komen de spanningen ! Zijn vrouw heeft hem nu wéér betrapt en voor de keuze gezet, en wat dacht je .... hij kiest weer voor het zekere ipv het onzekere . De lafaard ! Liever een liefdeloos leven, dan een beetje op de tanden bijten en dan met de vrouw van zijn leven ( zoals hij mij noemde) te kunnen doorgaan . Hij was van niets op de hoogte, zijn vrouw regelde alles; dus ook de bankrekeningen . Hij heeft niets als hij weggaat . Mij deert dat niet, want ik heb genoeg, dus ik wil met veel liefde voor hem zorgen, maar neen, hij krijgt natuurlijk weer het verbod ivm de kids en dat kan hij niet aan .
Dit is het dus, na 7 jaar van mijn leven aan hem te geven, elke vakantie alleen door te brengen, Kerstmis, Nieuwjaar, alle weekends en noem maar op , aan hem op te offeren, word ik gedumpt als een oud paar schoenen .
Hoe moet ik hierover raken ??? Ik haat dit gevoel , het is zo onverdiend, maar dat zullen jullie wel allemaal voelen . Ik wil hard worden, maar dat ligt niet in mijn aard . Ik vertrouw geen mannen meer . Dit is nu de tweede keer . Hoe moet ik ooit nog mijn liefde aan een man dùrven geven ??????