7 jaar geleden ben ik een relatie begonnen met een gehuwde man . Mijn eigen huwelijk stond toen ook op springen en het zijne zogezegd ook . We waren mekaars soulmate . Hij had een zeer ongelukkig huwelijk, zat onder druk op elk gebied, en bij mij vond hij ' de vrijheid' . We deden alles samen, op de momenten dat we konden samen zijn maar natuurlijk was het af en toe heel moeilijk .
In het prille begin zei ik tegen hem : ik wil geen huwelijk breken, zo'n vrouw ben ik niet . Hij zei : je kan niets breken wat er al lang niet meer is ! En ik , ik geloofde hem .