Ik heb ondertussen 4,5 maand verkering met een super leuke vrouw waar het ook heel erg goed mee klikt.
Goed met elkaar praten, aantrekking zit goed, interesses/doelen in het leven komen overeen.. en ze geeft aan dat dit zeker wederzijds is...

Toch zit zij nog met een huis (ze woont nu ruim een jaar bij haar ouders in) waar haar ex inmiddels een jaar in woont en dit alles levert spanning, want dit weegt voor haar als een blok aan haar been: financieel, maar ook emotioneel.
Ze staan immers met advocaten tegenover elkaar en dat is geen pretje na 13 jaar relatie.

Door bepaalde situaties kreeg ik het gevoel dat ze niet 100% voor me ging: ik kon haar spanning niet bij haar laten en het vertrouwen houden.. Tijdens de (goede) gesprekken met haar haalde ze ook wat dingen in mij naar boven doordat ze zo lekker confronterend kan spiegelen die blijkbaar toch wat langer in de koelkast hebben gestaan..Ik ben namelijk op jonge leeftijd (12) mijn vader verloren...

Ze vertelde tijdens onze gesprekken ook heel veel over haar relatie en die tijd: ik vond dat eigenlijk gewoon heel interessant: het is immers wat haar gemaakt heeft tot de dag van vandaag. Echter merkte ik dat ze vaak in emotie schoot en er echt een beetje down van werd als we dan "te diep" over het verleden in gesprek gingen.
Als dat gebeurde vond ze dat ook vervelend en sloot ze zich meer af en gaf dan aan dat gedoe liever zelf te verwerken en mij daar niet mee lastig te vallen..

Naja daar hebben dan ook goed over gepraat en ons voorgenomen dit minder te doen: waardoor we eigenlijk weer leukere momenten samen hadden.. dat ging eigenlijk dus prima daarna. Ook elkaars ouders/vrienden al ontmoet etc.
Ze gaf toen ook al aan wat meer eigen tijd te willen..dus ipv 3-5x per week elkaar te zien.. 1-2x doordeweeks en een keer in het weekend. Dat vond ik prima en besefte dat die ruimte belangrijk is.

Toch bleef die onrust bij me hangen: de vraag is ze er eigenlijk wel helemaal klaar voor en zelfs ook:
klopt haar gevoel wel.. weet ze zelf wel goed wat ze wil???
Dit hield me echt heel erg bezig waardoor ik op 1 avond de rust niet kon vinden, nadat zij een avond niet bepaald vrolijk was. Eigenlijk ook logisch want nog 1 week en dan zou ze horen of haar ex het huis KAN kopen of niet..
En toch ben ik in haar telefoon gaan controleren op mogelijke uitspraken van twijfel vanuit haar.
Daar is ze achter gekomen en daar heb ik me heel hard voor verontschuldigd, want dat is gewoon belachelijk gedrag:
ik had me niet door mijn angst tot verlating moeten laten leiden.

Ze is toen zo kwaad geworden, want ze ziet het als een toppunt van wantrouwen.
Daarop gaf ze aan dat het beter was te stoppen, omdat het zo niet werkt als er zoveel wantrouwen is.
Even later gaf ze dan op aandringen van mij om hier nog eens over na te denken en dat dit totaal niet mijn bedoeling was en ik haar niet kwijt wil.
Ze heeft dan aangegeven ruimte en tijd te willen, omdat het teveel werd en is ze op vakantie met haar ouders vertrokken.

Daarop ben ik gaan nadenken of mijn onderbuik gevoel dat zij 100% of 50% voor me gaat nu klopt.
Ergens is het logisch.. er is spanning bij haar en nog verwerking van een vorige relatie, maar aan andere kant
liet ze eigenlijk gewoon zien gek op me te zijn.. en nam mijn eigen angst tot verlating het over.
Daarom ga ik deze week regressie doen (hypnose/trance behandeling) om toch ook eens naar vroeger te kijken.. nogal wat meegemaakt daarin en ik denk dat daar mijn verlatingsangst vandaan komt..
Geen handige combinatie..

Nu dus weer bijna 2 weken verder en haar die ruimte gegeven. radio silence.. Ze laat gewoon niets horen, nog geen appje van joh het gaat lekker op vakantie etc. Maar toch laat ik het initiatief nu bij haar.
Pff om gek van te worden..

Ik wil dolgraag een relatie met haar opbouwen, want heb me in geen jaren zo verliefd gevoeld en denk ik werkelijk dat dit iets heel moois kan worden..
Maar als je 4,5 maand zo (intens) samen bent en dan zo makkelijk afstand neemt.. dat verward me ontzettend....

Zo benieuwd wat de toekomst brengt..ondertussen mezelf afleiden en lekker bezig houden.
Wat denken jullie heeft dit nog een kans of is het voor mezelf beter haar al los te gaan laten...