Ik verlang naar rust, ik wou dat ik hem nooit meer hoefde te zien,maar ja, we hebben wel een dochter samen. Het liefst zou ik hem helemaal verrot willen schelden en hem net zo kwetsen als hij mij heeft gedaan...de egoist....Maar omwille van mijn meissie zal ik het niet laten exploderen, het brengt mij niets. Ik zal de rest van mijn leven contact met hem hebben.....pfffff......wat een klotezooi. Ik ben zo boos en teleurgesteld in hem maar ook in mezelf....en ik weet dat het beter word maar vind het moeilijk om te geloven...hoe kan iemand nog wel van je houden maar niet meer genoeg om door te gaan? als er houden van is dan is er toch altijd een uitweg? of is het gelul om mij niet te kwetsen???nou dat is dus allang gebeurd....ik snap er niets van....