Ik begrijp er niet zoveel meer van. Ik ken deze prachtige, warme en liefdevolle vrouw nu 1 jaar en in die tijd heeft ze het wel 30 keer uitgemaakt waarna ze weer huilend en vol spijt terugkwam. Ze vindt me de leukste en aantrekkelijkste man die ze ooit heeft gekend, zegt ze. En ze heeft wat mannen "gehad". Maar, ze kan niet tegen het idee van een relatie, zegt ze. Aan de ene kant verlangt ze heel erg naar dichtbij zijn en wil ze urenlang met me in bed liggen en vrijen en daarna moet ze weer heel lang alleen zijn, ze moet zichzelf dan weer terug zien te vinden. Ze zegt dat ze heel gevoelig is voor de stemmingen die ik heb en dat, als ik me gespannen of onzeker voel, zij daar heel veel last van krijgt, vaak ook fysiek. Op die momenten zegt ze dat ze een ander soort man nodig heeft en dan stapt ze vaak boos op met de mededeling "ik trek het niet meer, ik wil stoppen met de relatie".
Ze kan dan zo bot en agressief zijn, terwijl ze daarnaast vaak superzacht en liefdevol is, zo aandachtsvol en dichtbij.
De ellende is dat ze ook nog eens bloedmooi is en zeer fysiek wat maakt dat ik haar moeilijk los kan laten. Maar zo langzaamaan voelt mijn hartje erg beurs en voel ik dat, hoeveel ze ook zegt dat ze van me houdt, ik deze bewegingen van haar niet meer aankan. Ik durf geen gezamelijke afspraakjes meer met vrienden te maken omdat de kans vaak groot is dat ze op het laatste moment afhaakt als haar stemming weer eens is omgeslagen.
Als ik nuchter nadenk denk ik dat het gekkenwerk is om een relatie met deze vrouw te willen. Ze heeft nog nooit een lange relatie gehad (is nu 44jr), geen kinderen, geen baan en al meer dan 20 jaar last van enorme paniekaanvallen. Wanneer ik ook bij haar thuis kom tref ik een geweldige bende aan dus zelfs met haar eigen plek en spullen lijkt ze geen relatie te hebben. Ze verwijt me dat ik te weinig spontaan ben, maar als ik dat afzet naast haar impulsiviteit is bijna niemand "spontaan". Waarom in hemelsnaam ben ik toch zo gek op deze vrouw, want dat ben ik.
Ze is zo open en direct en inderdaad, ik ben veel behoedzamer en diplomatieker. Ik ben zelden ziek, heb een behoorlijk verantwoordelijke baan en de zorg voor 2 geweldige dochters. Een en al rots, zou je zeggen. Maar, juist dat irriteert haar weer, terwijl ik denk dat ze daar nou precies ook behoefte aan heeft.
Ik weet eigenlijk niet precies wat ik wil vragen, ik vroeg me af of iemand dit relatiepatroon herkent..