Ik begrijp er niet zoveel meer van. Ik ken deze prachtige, warme en liefdevolle vrouw nu 1 jaar en in die tijd heeft ze het wel 30 keer uitgemaakt waarna ze weer huilend en vol spijt terugkwam. Ze vindt me de leukste en aantrekkelijkste man die ze ooit heeft gekend, zegt ze. En ze heeft wat mannen "gehad". Maar, ze kan niet tegen het idee van een relatie, zegt ze. Aan de ene kant verlangt ze heel erg naar dichtbij zijn en wil ze urenlang met me in bed liggen en vrijen en daarna moet ze weer heel lang alleen zijn, ze moet zichzelf dan weer terug zien te vinden. Ze zegt dat ze heel gevoelig is voor de stemmingen die ik heb en dat, als ik me gespannen of onzeker voel, zij daar heel veel last van krijgt, vaak ook fysiek. Op die momenten zegt ze dat ze een ander soort man nodig heeft en dan stapt ze vaak boos op met de mededeling "ik trek het niet meer, ik wil stoppen met de relatie".