Vandaag wilde ik eigenlijk even een paar autokerkhoven af gaan om wat onderdelen te zoeken voor mijn auto aangezien ik 1 1/2 week geleden een ongeluk heb gehad. Ik heb er een halve vrije dag voor genomen van het werk, maar eenmaal thuis denk ik "bekijk het maar, ik blijf thuis"
Ook niet erg, ik heb ook mijn poezen nog die veel aandacht nodig hebben, zeker nadat mijn ex-vrouw zo'n 3/4 jaar aan één stuk altijd thuis was omdat ze niet werkte, hadden de poezen dus altijd iemand doe thuis was...
Nu niet meer! Dat vind ik echt vreselijk voor ze en ik vind het nog erger dat mijn ex niet eens meer de moeite neemt hier nog eens te komen als ik niet thuis ben om ze nog eens op te zoeken!
De poezen waren altijd onze kinderen, je kinderen laat je niet in de steek!!!
Zelfs op msn vraagt ze bijna nooit hoe het met ze is, dat doet me echt veel pijn... het zijn zulke lieverds...
Nog steeds merk ik aan ze dat ze hun vrouwtje ontzettend missen, ik wou dat het anders was!
Maar zoals ik al vaker heb gezegd, hoop doet leven.