In mijn laatste blog schreef ik dat ik me niet meer wilde laten beinvloeden door hem. Dat ik me in zou stellen op een gewone vriendschap, niks meer niks minder.
Dat ik het idee dat het weer goed zou komen wilde laten varen, hem op dat gebied los wil laten..
en ik geloofde er zelf stellig in dat het me zou lukken, dat dat de juiste weg is...

maar sindsdien zijn m'n gevoelens weer helemaal omgedraaid..
wil het liefste alles op alles zetten, nog 1 poging doen om hem terug te krijgen..
ik kan er gewoon niet bij dat het echt over is tussen ons.
soms denk ik signalen te zien dat het wat hem betreft ook nog niet helemaal over is, ook al heeft hij nu een ander.
Ik dacht dat dat een bevlieging zou zijn, maar ze zijn nu al 2 maanden bij elkaar... ben bang dat het steeds serieuzer wordt met die 2 en dat hij mij dan echt vergeet...
ik ben bang dat als ik te lang wacht met actie ondernemen, dat het dan te laat is.
aan de ene kant zeggen ze (ikzelf ook) vaak: als je iets loslaat en het komt bij je terug.. dan is het van jou, anders is het nooit van je geweest.. en daar geloof ik ook wel in, maar ik vind het doodeng.
maar ik vind het idee van ons weer samen, dat hij het uitmaakt met haar voor mij, ook doodeng... ben bang hem toch weer teleur te stellen, dat we toch niet bij elkaar passen, dat ik net als de vorige keer weer vol twijfels zit, dat de afstand ons gaat wreken...
Ik zie nu wel waar ik de fout in ben gegaan, en dat wil ik hem graag uitleggen, waarom het toen niet werkte, en waarom het nu wel kan werken tussen ons.

moeilijk moeilijk moeilijk...
als hij dichterbij woonde, had ik hem vast eens opgezocht "gewoon voor de gezelligheid" Maar dat gaat nu zo moeilijk, we kunnen niet face to face praten, bellen heb ik een hekel aan, dus het contact loopt alleen nog maar via msn en sms
Zijn nieuwe vlam woont dichtbij hem, heeft zeeen van tijd, dus ze brengen veel tijd samen door... iets waar hij veel behoefte aan heeft.. iets wat ik hem niet kan geven

ik weet niet wat ik moet doen... het voorlopig zijn beloop laten lijkt me het beste, ben niet zeker genoeg van me zelf..
maar ik ben zo bang dat ik dan te laat ben, als ik over een tijdje wel zeker weet dat ik er 100% voor ga.
Ondanks mijn twijfels is het gevoel zo sterk, dat we "nog niet klaar" zijn...
heb inmiddels al 4 x een cd voor hem gebrand (1tje zit al in een geadresseerde envelop met begeleidende brief zelfs) maar steeds niet opgestuurd... ik durf het niet, ik kan het niet..

als iemand een verfrissend idee of mening heeft, dat me een beetje richting kan geven, hoor ik het graag

liefs van een verwarde kitty