Als je net je geliefde kwijt bent geraakt, denk je dat je hart nooit meer heel zal zijn. Maar er komen vanzelf uren, dagen dat je die gedachte vergeet. En dan komt er het moment waarop je hem ziet en je tijd met hem samen enkel een kortstondige droom lijkt. En je haalt opgelucht adem want je hebt er geen heimwee meer naar.

Vlak voordat we het vliegtuig instapten, wilde mijn ex mij op het hart drukken dat ik niet om hem naar de VS moet verhuizen. Hij wil niet dat ik de ijdele hoop heb dat er een kans is dat we dan weer bij elkaar terug zullen komen. Mijn vrienden die het beste met me voor hebben waarschuwen me voor het tegenovergestelde: "geef niet je droom op omwille van hem". Ik vond het verdrietig want ik moest hem teleurstellen. Ik voel nu wat ik eigenlijk al langer wist toen we nog een stel waren, ik wil zijn vriendin niet meer zijn.

Ik ben verdrietig dat we niet bij elkaar pasten maar het toch geprobeerd hebben. Ik ben verdrietig dat ik aan mezelf voorbij ben gegaan door toch bij hem te willen zijn. Ik ben verdrietig omdat ik me afgewezen voelde.

Maar gelukkig gaan dagen vol verdriet voorbij. En helaas gaat dat ook op voor dagen vol geluk.

"They are not long, the days of wine and roses"

Ernest Dowson

llmnl.blogspot.nl