Ik ga mijn tweede verjaardag vieren zonder haar.
Althans, niet zonder haar, maar zonder haar.
Het slijt, heus, maar tergend langzaam. Een jaar ging voorbij.
Ik kan weer een beetje lachen, leerde mijn hart weer een beetje openstellen: een nieuwe geliefde kwam in mijn leven.
Rivieren heb ik gehuild, rende een jaar lang van ademhalingscursus naar psycholoog naar dalai lama naar coach. Ging op reis, zocht nieuw werk, vertimmerde m'n huis, haalde mijn rijbewijs, publiceerde een boek, sliep alleen. Alleen alleen alleen in mijn bed met herinneringen en tranen. De coach uiteindelijk, moedigde me aan, om nog veel harder te huilen en in mijn vuil te liggen met de gordijnen dicht, mijn wereld in te laten storten, en ervan te genieten.
Wat ik niet wilde was de rebound. De gedachte aan een andere vrouw, leverde al bij voorbaat weer meer tranen op. Me in de armen storten van een ander zou alleen maar pijn opleveren. Deze vrouw zou immers niet ruiken zoals zij, smaken zoals zij, lachen zoals zij, klaarkomen zo van oh jahhh schatje jaahhh.
En dan zou ik kwaad worden, omdat geen vrouw zoals zij is. Het gemis voelen.
Een jaar verder ging ik voorzichtig weer aan het vrijen. Voorzichtig maakte heel snel plaats voor enthousiast en onbevangen. Een nieuw landschap, een nieuw avontuur, een andere klank, een andere geur, een andere smaak...
Toch is daar soms de twijfel, de nostalgie. Het wakker worden in tranen, omdat het zaterdag is, en de gedachte aan m;n meisjes en de zaterdagse verrukkingen van markt en krant en plannen voor kindervermaak me overvalt, de nieuwe geliefde naast me, die in de verste verte niets met dat soort zaken te maken heeft.
Het misgrijpen op de referenties van een gedeeld verleden, gedeelde avonturen, voorkeuren en afkeuren, de goede verstaander het halve woord...
Niet makkelijk, al met al.
Maar, lieve liefdesverdrietigen, een goede oefening. Een oefening in verandering, in acceptatie van zelf, het moment en de omstandigheid.
Quand on a que l'amour...
Laten we onze amour niet fixeren op wat was, wat we willen, wat we dromen, maar op wat is en de mensen die om ons heen zijn.

con amore

Pipster