Weer een weekend achter de rug. Is beter verlopen als vorige weken.
Heb dingen gepland zodat ik niet altijd alleen zou zitten. Heb vrijdag-
avond bij vrienden gezeten. Maar het thuiskomen en het alleen in
bed moeten kruipen is toch lastig. Dat valt me echt zwaar.

Ook de dag beginnen lukt me moeilijk. Ik slaap echt slecht. Zaterdag viel ook goed
mee had in de late namiddag bezoek en ben savonds naar vrienden
geweest. Voel me daar niet 100% maar het is afleiding hé. Weer
zelfde gevoel bij het thuiskomen en alleen te moeten gaan slapen...

Zondag weer zeer vroeg wakker zoals gewoonlijk. Oproep gemist
Onbekend. 9/10 is dat men ex aangezien die altijd zo belt. Maar
heeft niet meer teruggebeld. Heb men dag er niet teveel door laten
beinvloeden. Voetbalmatch gekeken en gekuist etc...

Tot ik beneden kwam en zag dat er post in de bus zat. Post die nog op
ons oude adres is toegekomen waar zij nog woont. Ze is hier dus geweest
zonder iets te zeggen. Op zich is dat waarschijnlijk wel beter maar ik ben
daardoor toch ff weer in een dipje gekomen. Hopelijk gaat het snel over.
Het wil ook zeggen dat ze me niet wilt zien en aangezien ik ze ook niet
meer heb gehoord sinds dat vorige gesprek via telefoon 1.5 week is dat weer
een bevestiging.

Er komt stilaan acceptatie. Ook al is er nog erg veel verdriet en zou ik het graag
anders zien. Maar het besef komt er meer en meer dat dat niet meer zal gebeuren.
Het is lastig als iemand zo dicht bij je heeft gestaan te lossen en beseffen dat die niet meer
deel uitmaakt van je leven.