Inmiddels weer een paar dagen verder. Ik probeer iets te bedenken om naartoe te leven. Ik zou alleen niet weten wat. Vakantie mischien? Ik denk alleen maar aan de tijd die we hadden. Zit op me werk een beetje voor me uit te staren, en er komt maar weinig uit mijn handen. En telkens weer schiet jouw naam in me hoofd. Soms komt de 'enge' gedachte dan ook op, wat ik eigenlijk op deze bol doe. Ik zoek naar redenen waarom het niet meer ging tussenons, maar ik kom er niet uit.

Jij gaat lekker je eigen leven, hebt al lang geen verdriet meer. Wil ik nu altijd alleen blijven? Ach het is mischien een vraag die ik me eigenlijk nu helemaal niet moet stellen. Is niet belangrijk op dit moment. Die vraag moet ik later maar eens gaan voor mezelf gaan beantwoorden. En zo gaat het gemaal in mijn hoofd maar door, 's ochtens, 's middags, 's avonds en 's nachts.

Nog altijd in de circel, maar ergens in de cirkel zal toch een opening zitten om eruit te komen? Die uitgang zoek ik nu al maanden. Die uitgang is er wel, maar deze is heel lastig te vinden. Ik moet blijven zoeken.