Hi

Ben nu 3,5 jaar single en het werd eens tijd om weer vrouwen te ontmoeten. Ik date eigenlijk nog bitter weinig omdat het me nog weinig zegt. Altijd diezelfde vraagjes......pfff het werd saai.
Tot ik onlangs iemand via badoo heb leren kennen. Ze zag er goed uit, iemand met inhoud, slim en had een mening. Ik was graag bij haar. Ok, toegegeven, ik mistte wel een spontaan gevoel op onze dates. Voor mij is spontaniteit iets essentieels, maar ik wilde hier wel ff overkijken. Ik zag in haar wel kwaliteiten die ik graag zie bij een vrouw en voelde wel dat op termijn ik voor haar zou kunnen vallen. Alleen, in tegenstelling tot vroeger neem ik nu veel meer mn tijd om iemand te leren kennen.
Tot op een gegeven moment we over relaties begonnen te praten. Zij was eerder 16 jaar getrouwd en dan gescheiden. Ze was nu op zoek naar een man die haar najaagde, die haar op een voetstuk zette, die alles voor haar deed. Zij moest zuurstof voor hem zijn. Ze gaf toe om oldschool te zijn. Ze omschreef zichzelf als “100%”. (Allemaal haar woorden). Plots zei ze dat ze voelde dat ik eerder 50/50 ben. Ze heeft gelijk. Ik ga uit van gelijkwaardigheid. Ying-yang. En jah, als ik voel dat er van de andere kant geen interesse is, dan haak ik af. En jah ik zet mn partner, hoe graag ik ze ook zie, nooit op een voetstuk. Ik voelde dat een relatie met haar, een relatie zou zijn dat volledig haaks zou staan op al hetgeen waarvoor ik als persoon sta.
En toch doet het pijn. Ik wilde het misschien te graag. Ik weet eigenlijk niet meer of ik nog in de liefde geloof. Ben echt teleurgesteld nu. En nee, daardoor zien we elkaar nu niet meer.