Hallo mede lot genoten..

fijn dat er zoiets bestaat als dit, waar je je verhaal kwijt kan, en van elkaar kan leren.. wanneer je zelf niet meer weet hoe je moet leren, als je zelf niet eens meer weet of je nog wel wilt leren.
met een diepe zucht wil ik graag ook mijn verhaal kwijt.

bijna 2 maanden geleden maakte mijn vriend het uit, drama.
we woonden al samen, en hadden 2,5 jaar verkering.
hij trok het niet meer, de ruzies werden hem te veel.
hij maakte het uit.. op een dag dat ik het niet verwachtte, want de dag ervoor hadden we nog afgesproken dat we er voor zouden gaan (na de zoveelste ruzie).
Vol goede moed gingen we er voor, we zouden leuk gaan winkelen de dag nadat we hadden afgesproken er weer voor te gaan.
En dat deden we ook, het ging goed, en leuk, totdat we onze eerste aanvaring weer hadden.
We deden boodschappen, in een stad die voor ons allebei onbekend was. hij riep mij, maar ik was nog een boekje aan het lezen, en zei dat ik zo zou komen..
ik keek op, maar hij was al weg. ik zag een bordje uitgang staan, dus daar liep ik naar toe. nergens was hij te vinden, en ik maar zoeken. ik denk ik bel hem niet, zo ver zal hij toch niet zijn?
totdat hij mij belde, 'waar blijf je man, je laat me in de steek zonder jas en blabla'.
ik, zo lief en aardig mogelijk blijvend als ik was, zei.. ik ben geloof ik een beetje verdwaald, maar ik vind je vast zo, ik loop even verkeerd, maar ik geloof dat ik het alweer zie.
'ja nou en ik heb geen jas en ik heb het koud, waarom doe je zo'.
ik kom er aan lief.. zei ik.
en ik had hem gevonden, hij was nogal pissig want hij had het koud. ik vond dat hij niet moest overdrijven, maar zei verder niks. 'ben je boos', zei hij. nee hoor, maar ik kon er niks aan doen,ik ken de weg hier niet.
en verder maakte ik er geen probleem van. want we zouden er voor gaan toch?!
de rest vd dag ging goed. totdat we savonds op de bank zaten, gezellig filmpje kijken.
hij kwam aan met zijn laptop, en ik had niet in de gaten dat er reclame was, want ik keek naar zijn laptop.
of ik wel even zijn enquete in wil vullen voor school nu meteen, want ik doe het anders ook nooit.
dat is waar dacht ik, maar ik wou onze gezellige avond niet verpesten, ik wou werken aan het samenzijn.. dus ik zei; ik doe het morgen oké?
*beng* dat had ik beter niet kunnen doen..
'en waarom doe je dat niet, hiero die kan je krijgen kutwijf', en hij stak zn middelvinger op.
eerst was ik nogal geschokkeerd, en had ik zoiets van laat maar.. maar later dacht ik wat zei hij!
ik smste mn moeder (dom)(alweer): het is weer zo ver, we hebben weer ruzie. ik moest doorpakken nu van haar, en voet bij stuk houden. dus ik pakte mn spullen. hij deed net of hij sliep. lul, dacht ik.
ik voelde me sterk dat ik naar huis ging. zo, heb jij maar eens in de gaten wat je doet, dacht ik.

De volgende dag smste hij, of ik vandaag tijd had om te praten.
tuurlijk heb ik tijd.(ik was ziek geworden) zeg maar wanneer je kan. 3 uur kan ik, zei hij. is prima.

het was 3 uur, en hij kwam binnen. hij wou meteen naar zolder om te praten. ik had wel een vermoeden, maar ik dacht hij komt vast sorry zeggen.
'het kan niet verder meer zo, ik maak het uit'
NEEEEEEEE!! met alles wat ik had probeerde ik hem over te halen dit niet te doen. maar hij bleef er bij.
huilen huilen.. praten met mn ouders, hij huilen, ouders huilen, niks hielp. 'het is maar beter dat ik ga zei hij.
ja, ga maar weg zei ik, vaarwel..