We zijn een flink aantal maanden verder. Ik woon nog steeds in het huis en zij met haar vent, twee huizen verder. Alledrie de kinderen hebben een hekel aan hem. Hun moeder wil er echter niets van weten. De familie, vrienden, bekennen snappen er niets van. Zij vragen zich allemaal af wat ze bij die vent moet. Zij snapt niet waarom niemand het snapt. Aangezien ik de kinderen in het weekend heb, heeft zij de handjes vrij om met hem de hort op te gaan.één na laatste keer kwam ik zaterdags om half twee thuis, bleek dat ze al weg waren. De kinderen konden wel zolang buiten spelen. Dit was overigens de zaterdag voor Pasen. In mijn werk één van de drukste dagen in het jaar. Gelukkig hadden we alles goed georganiseerd, waardoor ik op tijd naar huis kon. Anders had ik niet geweten hoe laat het had kunnen worden. En zij weet dit bliksems goed! Dat is echter niet de aanleiding voor dit blog.
De aanleiding is het feit dat ik niet weet wat ik moet doen om de situatie onder controle te krijgen. Wanneer hij thuis is, bemoeit hij zich met de kinderen. Hij maakt ze uit voor josti's en varkens en grijpt ze regelmatig bij de arm. Wanneer ik hun moeder bel, zegt ze dat er niets aan de hand is, dat het een geintje is, dat hij helemaal niets doet.
Ik kan mij nog steeds beheersen om er niet heen te gaan om 'iets' te doen. Dit zou niet in het belang van de kinderen zijn. Die neiging wordt echter steeds groter. Na mijn boze telefoontje naar mijn ex., word ik er niet rustiger op. Godsamme, wat moet ik nou....