Had nooit gedacht haar zo te missen na elkaar pas 2w te kennen,...het voelde allemaal zo echt en juist,...
Zelfde gevoel voor humor,het gevoel elkaar al veel langer te kennen,een vorig leven,...?
Mijn gevoel voor haar begon pas echt te groeien,we praten met elkaar alsof we dat al jaren deden en ineens was het over,nog voor het kon,mocht beginnen,...Ze vond de aandacht die ze kreeg wel leuk,voelde zich wel goed bij me,maar was er of nog niet klaar voor,ik zat misschien te dicht op haar gevoel,...nochthans was zij degene die het initiatief nam,...vele vragen en bedenkingen,maar ik weet rationeel dat ik haar moet laten gaan,...zij wil nog wel vrienden blijven,...alleen kan ik dat nu (nog)niet,...Het van alles naar niets,van veel en dagelijks contact,bellen,mailen,naar complete stilte vind ik zéér moeilijk,...En toch moet ik loslaten,...verder naar mijn eigen,op zoek naar mezelf,...Ik was nochthans goed bezig tot ze mijn pad kruiste,snap niet goed wat ik hier nu weer van moet leren,...Ik moet me herpakken en door gaan,ze heeft iets in me losgemaakt en moet dat nu weer voorzichtig inpakken,...zal de volgende keer mijn hart niet te snel weer openen,alhoewel,...ken mezelf,ben een gevoelsmens en ga er ook altijd volledig voor,...Dat is mijn sterkte en mijn zwakte tegelijkertijd,...Ik moet nu nog beter voor mezelf zorgen,het geluk bij mezelf proberen vinden,...ik weet het niet,...het geluk zit ook in de mensen die we graag zien en mogen zien in het leven,....Het doet pijn,...altijd maar loslaten,telkens opnieuw beginnen,echt sterker en groeien doe ik er niet echt van,...maar met zelfmedelijden komen we uiteraard ook niet verder hé,dus vervrouw je en morgen is een nieuwe dag!!Het MOET!!!