Wanneer gaat hij nou uit mijn hoofd..

Ik heb weer een rot dag. Wanneer gaat hij nou eens uit mijn hoofd. Ik word er zo moe van. Er is nog geen dag geweest dat ik niet aan hem gedacht heb. Ik voel me zo rot. Ik mis hem zo. Ik probeer door te gaan, maar dat valt me vandaag wel erg zwaar. Zal wel komen doordat ik moe ben, druk met werk, moeder int ziekenhuis.. Ik weet het niet, ik hoop het maar. Ik wil zo graag verder en hem vergeten, of althans er niet meer elke dag zo mee bezig zijn. Maar het is zo moeilijk, hij blijft maar door mijn hoofd spoken. Er zijn ook (bijna) geen mensen meer in mijn omgeving waar ik er echt mee over kan praten. Iedereen vind nu volgens mij wel dat t over kan zijn. Maar dat is het niet. Ik mis hem nog met heel mijn hart. Ik ga ook steeds bedenken wat hij aan het doen zal zijn, hoe zijn leven er nu uit zal zien. Zal hij nog aan mij denken? Het is nu bijna 2 maanden uit. Ik heb ook totaal niets meer van hem gehoord. Ook niet op mijn brieven, dat doet me zo'n pijn. Waarom doet hij zo?! Soms denk ik weleens aan een jaar terug, hoe fijn ik me toen nog voelde bij hem. Probeer dan maar weer gauw te denken hoe mijn leven er over een jaar uit zal zien. Dat voel ik me vast beter over een jaar. Maar wanneer wordt dit nu minder. Ik mis hem, mijn maatje. Hij die mij begreep. Ik voel me alleen. Ik heb zo'n behoefte om hem even vast te houden, even weer fijn voelen. Hoe kan iemand zo zijn om niets meer van zich te laten horen. Dat doet mij pijn. Lieve R, ik mis je enorm. Waarom moet dit zo? Ik wil verder, maar het lijkt me niet te lukken. Ik ben zo moe en wil dat hij uit mijn hoofd gaat. Het doet pijn..

chantal8's blog
login of registreer om te reageren

Vrij, 02/06/2006 - 13:19 — Dearest

Herkenbaar

Dat had ik ook. Iedereen d8 dat ik er wel overheen zou zijn, maar dat komt ook door mijn masker die ik altijd op zet, ik ben altijd vrolijk wat me ook overkomt. Het was zelfs een x zo erg dat mijn beste vriendin een foto liet zien van hem met zijn nieuwe vriendin. Ze wou me gwn jaloers maken, maarja. Zo kon ze er achter komen of ik hem nog zat zitten denk ik. Want als het over is, dan zal ik er toch niet boos of gek erover moeten doen? Want ik zou toch geen gevoelens meer moeten hebben? Dus heb gedaan alsof ik gek was en gezegd dat het leuk was voor hem. Maargoed...nu blijkt mn beste vriendin er helemaal niet zo enthousiast over te zijn. Hoe ze er nu over praat, ze haat dat mens enorm haha...

Iig, zoek afleiding. Zet hem uit je hoofd. Er komt een dag dat de zon weer gaat doorschijnen. Wat jij nu neerzet kon ik maanden geleden precies hetzelfde neergezet hebben, alleen dan zonder de brieven aspect.
Maar nu zie ik de zon weer schijnen, heb veel lol in het leven en ben gelukkig en soms denk ik dat het leven niet meer beter kan. Je kan je hart gwn luchten, elke keer wee ren we zullen je opvangen. Ben ook op deze site beland omdat ik nodig mijn verhaal kwijt moest en dit x mensen me wel begrepen!

Succes en sterkte verder, het gaat je lukken!
Liefs,
Dearest...

Vrij, 02/06/2006 - 15:52 — chantal8

Ik zoek ook de afleiding,

Ik zoek ook de afleiding, ben best druk. Maar mijn gevoel blijft daar zitten en op een gegeven moment kan ik der niet meer omheen en komt het eruit.

Ik ben ook echt best wel blij met deze site. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en iedereen worsteld met zijn/haar gemis, verdriet, onbegrip, pijn of wat dan ook. Het is ook fijn dat ik hier mijn verhaal kan doen en jullie erop reageren.

Ik hoop dat mijn dag waarop de zon voor mij weer gaat schijnen snel komt, want het lijkt eindeloos.

Bedankt Dearest..

Vrij, 02/06/2006 - 15:56 — Dearest

Geen dank, ik wil gwn mensen

Geen dank, ik wil gwn mensen van dienst zijn hier;)
Ik weet hoe ik erg naar een anwtd op mijn blogs zit te wachten omdat ik het fijn vind om steun en advies te krijgen. Dus probeer k ook zoveel andere te helpen.

Jaa, je blijft hem toch in je hoofd houden, heb ik ook. ALs je wat leuks doet met vrienden denk je toch van: was hij er maar bij.
Wacht maar af, de zon zal gaan schijnen! Ik heb ook dagen vol zon en lol, maarja soms dwaalt je gedachten soms nog ff af naar je ex helaas.

Vrij, 02/06/2006 - 16:27 — chantal8

Ja, het is zeker fijn om een

Ja, het is zeker fijn om een reactie te krijgen op je blogs, wat steun, begrip en advies..
Laat de zon maar komen...

Vrij, 02/06/2006 - 13:24 — Tascha

ik voel mij precies zo

Je omschrijft exact hoe ik mij voel, alleen is er dat verschil dat ik hem nog zie en nog hoor. Wat het voor mij alleen maar moeilijker maakt. Hij knuffelt me nog wanneer ik dat nodig heb maar de dag erna voelt hij zich terug opgehangen wanneer ik hem sms. Als ik hem dan zeg mss ist beter da we mekaar ni meer horen of zien vindt hij dat geen goed idee...
Het is echt moeilijk h?É¬© om iemand los te laten die je graag ziet. In ieder geval wens ik je veel sterkte toe grtz

Vrij, 02/06/2006 - 15:55 — chantal8

Ja, het is zekers moeilijk

Ja, het is zekers moeilijk om iemand los te laten waar je van houdt. Het is niet te begrijpen waarom dat moet. Soms bedenk ik me weleens waarom ik nog zoveel om hem geef als hij zo met mij om gaat. Dat is hij toch niet waard! Alleen mijn gevoel geeft hele andere antwoorden. Ik mis hem en wel bij hem zijn. Of ik er nou wel of niet blij mee moet zijn dat ik geen contact heb, dat weet ik niet. Ik denk dat beide situaties moeilijk zijn, met of zonder contact.

Jij ook veel sterkte Tascha!!

Vrij, 02/06/2006 - 16:02 — Tascha

Het blijft idd altijd moeilijk

Volgens mij hebben zij over die stap nagedacht, bij ons kwam het als een donderslag bij heldere hemel. Daar zit het grote verschil denk ik. Ik ben ook al zo boos geweest op hem, toen ik zijn steun es nodig had, die mij ze niet gaf. Probleem is dat ik ni boos kan blijven op hem...:s Zoals gisteren een prachtvoormiddag. Je voelt dat hij enorm graag bij je is, je kunt samen lachen. Gaat samen eten, hij kijkt in mijn ogen...Beziet hij mij dan als gewone vriendin? Mij voorgenomen om hem niet te smsen...zendt hij er dan zelf 1, vanmorgen zend ik hem dan 1 terug...Nu zit ik hier, om de 2 min naar men gsm te kijken of ik niks teruggekregen heb. Moeilijk allemaal...
grtz

Vrij, 02/06/2006 - 16:04 — Dearest

Het is allemaal zo vertrouwd

Het is allemaal zo vertrouwd h?É¬©? Die aandacht.
Dat heb ik dus ook, ze blijven je aankijken alsof ze nog smoor
op je zijn. Dat heeft mij dus ook aan het twijfelen gezet.
Aangezien hij zijn vriendin links laat liggen, zo lijkt het wel iig.
Allemaal veel sterkte nog!
Liefs,
Dearest...

Vrij, 02/06/2006 - 16:30 — chantal8

Ja, zeker moeilijk. Het is

Ja, zeker moeilijk. Het is niet echt duidelijk. En zo te horen zijn jullie ook nog wel erg close.. Dan is het ook moeilijk loslaten, vooral als hij ook met zijn gevoel reageert in de zin dat er miss nog meer is.

Vrij, 02/06/2006 - 14:18 — Unremedied

Zoo herkenbaar, dit,

Zoo herkenbaar, dit, inderdaad. Het stomme is dat als ik je stukje zo lees, ik vind dat het een stukje zou kunnen zijn geweest dat zou kunnen zijn geschreven door mijn ex-vriendin. Met als voornaamste verschil dat zij zich dezelfde rol heeft aangemeten als jouw ex-vriend. Cold turkey, helemaal geen contact en reageren op brieven is ook een volstrekt overbodige actie. Dat idee. Waarom ze dat op deze manier doen? Ja, dat is weer de stof om over te theoretiseren he. Maar jij krijgt wel een hele erge cold turkey - meteen vanaf het begin al volstrekte radiostilte van zijn kant.

In mijn eigen situatie ben ik erachter dat geschreven woorden niet echt lijken door te dringen. Dat kan iemand lezen, opnemen, maar ook weer terzijde leggen. Het moment van het lezen, kan het zijn dat het even wat doet, maar daarna is dat moment weer voorbij. Als er een bewuste keuze gemaakt is dat het definitief het einde moet zijn, blijft het dat. Misschien geldt ook voor jou dat het goed is om eens te proberen met hem 'live' te praten? Ook al wil hij dat niet, als je heel veel moed bijeen schraapt, kun je hem misschien bewust opzoeken. Gewoon naar hem toe gaan en voor zijn deur staan. Heb je iets te verliezen? Het voelt misschien van wel, maar eigenlijk weet je het antwoord zelf ook al wel denk ik.

Maar over een rotdag gesproken, bij mij is dat al net zo. Ik heb vanochtend college gehad en zit nu op mijn werk. Alweer de hele tijd dus onder de mensen en met dingen bezig. Ik merk dat zich een spanning in mij aan het opbouwen is. Soort van continu aanwezig nerveus gevoel, soms gepaard gaand met misselijkheid en soms met de neiging tot huilen. Ik weet zeker dat het van me afstraalt vandaag dat ik niet blij ben. Als ik vanavond thuis ben, vermoed ik dat dat zal resulteren in een ontlading. Tranen, hoogstwaarschijnlijk. Het stomme is alleen, dat ik dit bewuste gevoel al een tijdlang niet meer gehad heb. Nu komt het waarschijnlijk voort uit de gebeurtenissen en bedenkingen van gisteren. Wetend dat het nog niet helemaal ten einde is, maar het dat hoogstwaarschijnlijk binnenkort wel gaat zijn. Ik ben alweer van tevoren afscheid aan het nemen, lijkt het, in de hoop dat de 'definitieve nee' die ik verwacht misschien minder hard aankomt.

Een rotdag, dus, kort samengevat. Maar we moeten er even doorheen. Gelukkig is het hierna weekend. Even alles rustig op een rijtje proberen te zetten.

Vrij, 02/06/2006 - 16:10 — chantal8

Live met hem praten? Ik weet

Live met hem praten? Ik weet wat je bedoelt, maar dat durf ik niet. Ten eerste denk ik niet dat hij er op zit te wachten, anders had hij toch al wel wat laten horen? En ik durf het ook gewoon niet, ben zo bang voor wat ik voel als ik hem zie. Dat doet zo'n pijn. En ik heb ook het gevoel dat ik nog wat eigenwaarde voor mezelf moet behouden. Ik heb zoveel van mezelf gegeven en laten zien tijdens onze relatie. Het kwam meestal vanuit mij. Ik miste zijn vechtlust bij hem. En dan sta ik weer vol emotie voor zijn deur. Niet wetende wat ik daar aan tref. Misschien is hij mij al vergeten en is er al een ander. Ik wil me niet aan zijn voeten 'werpen'. Ik kan het niet helemaal goed uitleggen, hoop dat je het begrijpt.

Het idee dat ik weer voor zijn deur sta en hem zie, beangstigt me nu al. Misschien wordt hij wel boos, wil hij me niet zien, is er een ander of wat voor worst case scenarios dan ook. Ik zou niets liever willen, dan hem zien. Maar ik durf het niet. Ik weet nog heel goed hoe ik mij voelde toen hij het uit maakte en ik verloren achter bleef. Dat gevoel wil ik niet meer. Ik wil hem, maar durf het niet.

En van die brief, tja. Het zijn maar woorden op papier. Maar toch denk ik dat als er nog ergens wat gevoel zit, die persoon daar best op kan reageren. Tuurlijk zeggen woorden soms meer, maar soms is het beter om het te schrijven. Dan kan de ander het rustig lezen en is jou verhaal duidelijk.

Ik zou het hem heel graag willen vertellen, maar ben zo bang voor weer een teleurstelling

Vrij, 02/06/2006 - 19:20 — EB

Het is ook allemaal

Het is ook allemaal heel onlogisch. Mijn ex kwam laatst bij me op bezoek. Toen ze me aankeek voelde het alweer goed. Later op de avond zei ze zelfs dat als ze me vaker zou zien dat ze weer verliefd op me zou worden. Een week later zie ik haar met een jongen zoenen. Ligt dat dan aan mij of snap ik gewoon niet wat dat nou is. Dat is toch niet normaal.
Heb daarom ook een sms gestuurd met hoe ik er over dacht. Nooit reactie op gehad. Dat is nu ook een reden dat ik niets meer met haar te maken wil hebben.
Het komt vast ook allemaal wel goed. Met iedereen hier. Ja toch, na regen komt zonneschijn zeggen ze toch altijd.

Liefs EB

Vrij, 02/06/2006 - 19:38 — Unique

Heb jij ook niet af en toe

Heb jij ook niet af en toe het gevoel dat hoe harder je probeert, des te langer het duurt voordat hij verdwijnt?

Ik heb al een paar rot dagen achter de rug.. terwijl het hele mooie dagen had moeten worden.. mijn broertje is een week geleden getrouwd, ik was heel erg blij voor hun, maar het gevoel dat je alleen daar bent doet pijn... en dan blijft hij de hele tijd door mijn hoofd zweven. komt er nog eens bij dat iedereen het niet kon laten om te vragen waar hij was..

Ik heb nu een week niks meer van hem gehoord, nee ik heb al een week geen contact met hem gezocht, de totale radiostilte valt me slecht, ik kan daar heel slecht tegen, op een gefrustreerd moment heb ik een sms gestuurd, ik wist al dat ik geen antwoord zou krijgen.. maar hij blijft toch in mijn hoofd zitten

Ik was altijd heel erg vrolijk en optimistisch, de laatste tijd vragen steeds meer mensen waarom ik zo sip kijk, ik kan er niks aan doen, maar ik wil ook dat de zon snel weer gaat schijnen, maar de zon lijkt te ver verscholen achter de donkere zwarte wolken...

ooit ooit zal de dag aanbreken dat ik aan hem terug kan denken zonder een gefrustreerd of boos gevoel.. ik hoop dat die dag snel komt..

Vrij, 02/06/2006 - 20:31 — chantal8

Ja zeker ja. Het lijkt wel

Ja zeker ja. Het lijkt wel dat als ik niet aan hem wil denken, hij juist vaker in mijn gedachtes is. Vreselijk.

Stom he, maar ben best jaloers op jullie. Ik wou dat ik nog contact met hem had. Veel van jullie hebben nog contact met de ex. Ik heb nadat het uit is, nu 2 mnd, niets meer van hem gehoord. En dat doet me best pijn. Dat ik na al die mooie momenten en het houden van elkaar zo uit zijn leven ben verbannen, alsof ik niet besta en hem niets meer doe, qua gevoel. Misschien is het niet terecht dat ik jaloers ben en dat ook graag zou willen. Want het zal voor jullie ook zeker niet makkelijk zijn. Maar toch wou ik dat hij nog om een of andere reden in mijn leven was..

En Unique en EB, ik hoop idd voor jou, mij en iedereen hier dat de dag snel komt dat de zon voor ons gaat schijnen en we niet meer aan onze ex met zoveel gevoel terug denken. Dat lijkt me geweldig.. Want ldvd is echt zwaar..

Sterkte allemaal!!

Vrij, 02/06/2006 - 21:04 — Unique

Ik weet niet of je jaloers

Ik weet niet of je jaloers moet zijn op mijn situatie. Ja het klopt dat ik hem nog heb gezien, maar nadat ik hem heb gezien vorige week, leek het net of het liefdesverdriet pas echt goed mij te pakken heeft gekregen. Ik voelde alles nog een keer opnieuw, alle verdriet en frustraties. Ik ben er nog steeds niet helemaal over heen. En nog steeds als ik aan hem denk en nu nog komen de tranen op. Toen ik bij hem was voelde ik me intens verdrietig.. Dus dat zou ik jou zeker niet toe willen wensen.

Het komt misschien ook, omdat het leek alsof hij er over heen was, alsof hij geen verdriet meer had. Dat deed nog meer pijn. De confrontatie, het besef dat we echt niet meer bij elkaar konden komen, dat het echt over is....

Ik moet er eigenlijk voor waken dat er geen haat gevoelens opkomen, maar de grens is heel dun..
nadat ik hem heb gezien is er nu dus alweer 10 dagen een radiostilte, ik haat dat gevoel echt, alsof alles wat je eerder hebt gehad er niet was, alsof alles wordt genegeerd, ik herken heel erg veel in jouw gevoel, maar jij hebt het nog erger dan ik denk ik...

ik heb net wel even een sterk moment gehad, toen dacht ik...
stik er maar in, als je niks wilt laten horen, dan ben je het ook niet waard om mij op je te laten wachten!!
ik hoop dat ik de positieve gedachten lang kan vasthouden..

sterkte chantal, het gaat ons lukken!!!

Vrij, 02/06/2006 - 22:40 — chantal8

Het is ook zeker niet

Het is ook zeker niet makkelijk om hem gewoon te zien nee, dat ben ik met je eens. Daarom klinkt het miss ook raar dat ik jaloers ben. Maar ik bedoel daar ook zeker niet mee dat het makkelijker is voor jou. Het is gewoon beide verrot. En idd wat jij beschrijft als: "alsof alles wat je eerder hebt gehad er niet was, alsof alles wordt genegeerd". Dat is het ja, dat doet pijn. Het lijkt voor mij nu gewoon fijn om contact met hem te hebben, maar of het nou beter is of niet om hem wel of niet te spreken, ja dat weet ik niet..

Fijn dat je een sterk moment hebt gehad. Ik hoop dat je ze een beetje vast kunt houden. Het zijn die kleine momenten die hopelijks steeds groter en langer worden.

En ik hoop zeker dat het ons gaat lukken..!!

Wie is online

Enquête

chantal8's Buddies