Ik had een relatie van een half jaar en 10 dagen. Nu is het inmiddels bijna 11 weken uit en in die 11 weken is er geen ene dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem denk. Ik denk gewoon nog iedere dag aan mijn ex. Word gewoon gek van mezelf ik wil hem uit mijn hoofd plaatsen maar, helaas dat blijkt toch niet zo makkelijk te zijn en ik leef gewoon mijn leven maar hij komt altijd weer naar boven. of ik hoor weer iets over hem wat me dan weer kwetst en ik had een paar dagen terug van ik hoef hem niet te zien. totdat ik een smsje met oud en nieuw van hem heb terug gehad ik weet dat het tussen ons nooit goed zal komen omdat hij homo is en dat hij ondertussen al een vriend heeft gehad. en hij ontloopt me en dat snap ik maar niet. Ik zou juist degene moeten zijn wie hem onloopt! want ik heb hem nooit wat gedaan of uitgescholden en kan er niet tegen dat hij me ontloopt en dan krijg ik juist meer de drang om contact met hem om te nemen maar had me voor genomen dat niet te doen. Ik ben die ldvd echt beu wil er vanaf. Als je het met een trap vergelijkt van 10 treden dan blijf ik maar hangen op de 8ste tree soms de 9de en soms sta ik weer op de 7ste. Maar heb nog geen ene keer op die 10de tree gestaan. Had ook gewoon niet verwacht dat dit zou lang zou gaan duren want dit is de allereerste keer dat mijn hart gebroken is.