Gisteren dus huurcontract gehad. Ik mag nog even ernaar kijken voordat ik het onderteken.

Toen ik naar het station liep voelde ik het opeens. Ik voelde de grond niet meer en ik kreeg allemaal beelden van mijn ex te zien. Ik wist niet wat me overkwam. Alsof ik alleen op de wereld was. Ik haatte waar ik was (allemaal studenten liepen rond etc) en ik had echt zoiets van KL*TE!

Ik dacht sterk te zijn. Mensen vonden mij dapper dat ik het had uitgemaakt. Maar het tegendeel is bewezen.. ik ben niet sterk. Ik zou hem zo graag terug willen, maar het is te laat. Waarom zei ik meerdere keren tegen hem dat het beter was om rust te nemen toen hij mij nog terug wilde?

Dit is echt te triest voor woorden. Ik voel me brak en heb nog geen contract getekend, heb het wel bij me. Is dit een fase? Hij is verder gegaan met zijn leven. Waarom ben ik jaloers op zijn vriend, en niet op hemzelf?!

Jezus, wat haat ik dit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Sorry voor alle drama. Moest er ff uit.