Waarom mis ik haar zo??
Ik heb net een waanzinnig weekend achter de rug.
Heel veel lol en een goed gevoel.
Maar waarom denk ik nog steeds zo vaak aan haar en wil haar aan mijn zijde hebben op zo'n moment? Alleen maar haar!

Waarom zit de liefde voor haar zo diep?
Totaal geen idealisatie, maar waarom komt niemand ook maar in de buurt van haar?
Toch een kwestie van soulmate? De liefde van je leven?
Het is zo F@*k dat zij niet in mij gelooft, terwijl ik nog steeds in haar geloof.
Ik hoopte dat zij mij haar angst gaf en ik de morgen ervoor terug kan geven.
Maar het moest anders zijn. Helaas!

Ik wil geen moeite meer doen om haar te begrijpen, maar toch suddert het voort in mijn hoofd.
Zal die denktank ooit stoppen op dat gebied?

Zal het ooit stoppen?
Het gaat best goed met mij op dit moment, maar telkens mis ik haar weer!
Het leeftijdsverschil doet er niet toe, daar was never nooit iets van te merken.
Hoe eerlijk was ze tegenover mij?
Kickt ze echt op liefde en aandacht van mannen, zonder erbij na te denken wat het de ander doet? Hoeveel werkt ze er nog af en laat ze in de kou staan?
Was het de angst voor haar familie en vrienden? Welke laatste ze zo uit mijn buurt hield?
Waarschijnlijk zal ik nooit het echte en oprechte antwoord kennen.
Dat maakt me eigenlijk ook niet uit.
Ik moet en ga ook verder. Maar soms denk ik er teveel aan.

Lieverd, ik mis je echt! Hoop dat jij mij ook mist.
Al weet ik dat er momenten zijn dat je mij mist. Helaas moet het zo zijn. Het is jouw keuze!
Ik wilde je alleen maar gelukkig maken en je zoveel liefde geven! Zoals ik het ook ervaarde van jou naar mij toe.
Ik hoop dat je ondertussen wel gelukkig bent en aan je mooie toekomst aan het bouwen bent. Op een eerlijke en volwassen manier!

Liefs, Droopie