waarom is de liefde zo hard?
het is nu 6 weken geleden dat ik moest horen dat hij niet verder wilde.
hij was verliefd op een ander en wilde diep in zijn hart toch nog ooit vader worden.
terwijl ik tijdens onze relatie hem meerdere keren heb gevraagd of hij hier geen moeite mee had...(ik heb een half jaar na aanvang van onze relatie te horen gekregen dat ik geen kinderen kan krijgen en mij is zwaar ontraden IVF toe te passen.)
Ik heb destijds zelfs voorgesteld de relatie te beiendigen omdat ik hem het recht van vader zijn niet af wilde nemen.
Maar dat zou nooit tussen ons in komen staan zei hij...hij hield toch van me?
het feit dat ik kinderloos zou blijven heb ik een plaatsje gegeven, met de gerusttelling dat M dit geen reden vond om te stoppen. ik heb hem hierin volledig vertrouwd en alles gedaan om het samen fijn te hebben.

Maar het ging eigenlijk steed minder goed...de belofte dat hij bij mij in zou trekken wilde hij niet meer nakomen met als reden dat hij bang was niet te kunnen aarden in het brabantse land.
M kwam zelf uit Noord-Holland...we hadden een weekend relatie waarbij veel kilometers werden afgelegd.

Sex werd ook minder en het laatste half jaar had ik het onbehaaglijke gevoel dat ik bang was om hem kwijt te raken.

tot op de dag dat M zonder mij ging stappen. Ik was ziek die dag.
Heel gek....ik wist dat er iets was.....ik voelde het gewoon...zijn houding...de afstand die hij nam...en ik heb het gevraagd.
eerst ontkenning...toen kwam het hoge woord eruit.
Hij was die avond verliefd geworden op een ander. Hij genoot ook van de aandacht die hij van andere vrouwen kreeg en wist hier niet goed mee om te gaan. Hij wilde eigenlijk ook nog ooit vader worden

Ik ben door de modder gegaan...voelde me als vrouw mislukt..ik zou nooit zwanger kunnen worden en was boos dat ik hem geen kind kon geven.
Maar je mag nooit bij een vroiuw blijven voor een kind..je moet bij een vrouw blijven voor die vrouw! een kind is niet zaligmakend.
ik had het zware vermoeden dat hij in zijn verliefdheid naar haar mijn kinderloosheid gebruikte om zijn beslissing kracht bij te zetten.
dat doet pijn...heel veel pijn.

Nu heb ik vernomen dat zijn liefde voor haar niet beantwoord word.
ze ziet een relatie met hem niet zitten.
hij is bedroefd en teleurgesteld.
en weet je wat ik nu zo erg vind?
waarom is hij niet bedroefd om ons? het is pas 6 weken geleden dat hij aangaf niet verder te willen.
het lijkt wel of hij dat al helemaal heeft afgesloten.
Ben ik nou zo dom? zo naief? ik begrijp het gewoon niet.

Iemand loslaten is niet de situatie ontkennen, maar accepteren.
Loslaten is niet oordelen , maar de ander toestaan mens te zijn.

Maar ik kan dat bijna niet...het doet zoveel pijn.