Waarom hoop ik nog? En waar hoop ik op. Het is zo...verwarrend allemaal. Heb gedicht geschreven er over:

Lief, zoveel wat ik je zeggen wil.
En genoeg wat ik je niet zeggen kan.
ik weet, het hoeft niet zo te gaan.
ik kan gewoon vertrekken, al zo lang.

Maar hoe gelukkig ik me voel bij jou.
Een enkele lach en ik kan 't weer aan.
Dat het fijn is als jij me aanraakt.
En de zoen die mijn hart doet overslaan.

En hoe verdrietig ik soms kan worden.
Van 'n blik die voor de ander is bedoeld.
Dat jouw dromen niet over mij gaan.
En als je zegt dat je niet genoeg voelt.

Ik wil blijven, al ben ik een stap te ver.
Ik wil weg, maar sta vast op jouw grond.
Steeds ben jij daar weer als ik weg ga.
't Is jij, die mij steeds weer achterna komt.

Jij verrijkt mijn leven door er te zijn.
Al maak je het soms tegelijkertijd wat grauw.
Soms haat ik je, verafschuw ik je met tranen.
Maar mijn god, wat houd ik eigenlijk van jou.