Phoe. Het is zo raar. Ik voel me nu weer steeds meer “vrij”. Ik baal er van dat het niet meer goed is gekomen, maar tegelijkertijd denk ik dat het niet per sé een negatieve betekenis hoeft te hebben. Ik moet gewoon zonder hem iets leuks van mijn leven maken, met de leuke dingen als herinnering. Maar het is zo moelijk! zeker op saaie dagen zoals vandaag.

Verliefd zijn en liefdesverdriet vind ik wel een gemeen iets. Je kan er feitelijk niets tegen doen, het overkomt je en met een beetje mazzel is de persoon van je keuze een geschikt iemand. Zekerheid heb je niet en iemand kan zomaar van gedachten veranderen. Ik heb echt slecht voor mezelf gezorgd nadat het uit ging, moet er voor waken om dat een volgende keer wel te doen (moet er nu overigens echt niet aan denken om nog eens met een gebroken hart rond te lopen). Je kent iemand niet, dat blijkt maar weer. Ik had zo’n goed gevoel over hem en mij en daar is dus nu niets van over. Raar.