Hallo allemaal!

Ik ben een meisje van 16 jaar oud en ken mijn (nog) huidige vriend ongeveer 3 jaar nu. En we hebben nu 6 maanden een relatie. Hij is 18, bijna 19 overigens. Het vervelende is dat hij in Den Haag woont en ik in Utrecht en we elkaar daarom weinig zien. We spreken elkaar gelukkig wel elke dag, dit vaak via MSN. Ook hebben we beide een headset en hiermee kunnen we dus gewoon praten netzo als over de telefoon.
Een tijdje geleden hadden we het over wachtwoorden en noemde hij zijn msn wachtwoord (en dus ook zijn e-mail wachtoord) snel op. Hij dacht dat ik het niet onthouden had, maar dat had ik dus wel.
Aangezien we elkaar elke dag spreken vond ik het raar dat hij vanaf zondag deze hele week niet online is geweest op msn. Hij had wel deze week een tentame week, dus in eerste instantie dacht ik dat het daaraan lag. Ik heb hem ook gebelt, maar hij nam steeds niet op. Gemailt, maar hij beantwoorden ze niet. Terwijl ik dus wel steeds zag dat hij ze gelezen had. Ook nog gesmst, maar die beantwoorden hij ook niet.
Gistermiddag checkte ik weer zijn e-mail en zag ik dat hij een e-mail heeft gestuurd naar een meisje dat bij hem op school zit. Hij schrijft daarin dat hij het leuk vond haar gesproken te hebben en dat hij steeds moest denken aan haar mooie glimlach en dan hij normaal zoiets nooit doe. Hieruti concludeer ik dus dat hij een meisje op school heeft, die hij niet kent en leuk vind. Hij haar toen heeft aangesproken een praatje mee heeft gemaakt etc. TERWIJL WIJ WAT HEBBEN! En hij altijd zo is van ''ik zou nooit zoiets doen'' enz... Na dit te hebben gelezen wist ik niet meer hoe ik het had. Huilen, huilen en huilen. Ik was ook boos en voelde me zeer gekwetst. Ik denk zo: als hij me niet leuk meer vind ofzo had hij het me ook face to face kunnen vertellen en niet achterbaks een meisje proberen te versieren achter mijn rug om. Toen uiteindelijk belde ik hem gisteravond anoniem en nam hij wel op en deed enorm kortaf. Ik vroeg ''kom je zo nog online?'' en gebruikte hij als smoesje ''nee, sorry ik heb het te druk met huiswerk.'' waarop ik vervolgens zei ''ja, maar ik heb je de hele week niet gesproken.'' Toen zei ie ja... verder niets enorm kortaf. Ik vroeg daarna ''kom je morgen dan online?'' en antwoorden hij met ''ja, ik denk het wel.'' Ik krijg hier echt een naar gevoel van alsof hij het dus niet eens erg zou vinden als het uit zou gaan.
Terwijl ik alles voor hem over heb, alles voor hem zou doen. Ik hem altijd help als er iets en en hij altijd naar mij kan komen voor zijn problemen. Ik hou zielsveel van hem, maar dit verslaat zelfs mijn ergste nachtmerries. En ik ben het niet waard zo behandeld te worden.
Ik hem toen 's avonds nóg een mailtje gestuurd, waarin ik heb gezegd is het goed als ik in het weekend naar je toe kom? Want ik heb je al een tijdje niet gezien/gesproken. Ik checkte net zijn e-mail en zag dus dat hij het gewoon heeft gelezen, maar wéér niet geantwoord. Mijn plan is om dus morgen of overmorgen naar hem toe te gaan, kijken of hij het zelf vertelt. Zo niet druk ik het mailtje onder zijn neus en heeft hij heel wat uit te leggen. Eigenlijk weet ik al dat het niet uit te leggen valt en ik heb gewoon zou moeten dumpen. Maar ik vind die zo moeilijk, omdat ik onwijs veel van hem hou. We deelde echt alles samen! Ik wil hem gewoon niet kwijt en hoop dat hij het uit kan leggen op een goede manier (zover dat uberhaupt mogelijk is) en ik hem nog een tweede kans kan geven. Hoewel dit natuurlijk enorm moeilijk is aangezien het vertrouwen cómpleet weg is.
Het vervelende is wel dat als hij vandaag (en misschien wel het hele weekend) zijn telefoon weer niet opneemt en niet op msn komt ik natuurlijk niet naar hem toe kan gaan dit weekend. Ik denk dat ik dan het beste het nog maar een weekje af kan wachten. Zien of hij dan volgende week online komt en hoe hij tegen me doet. De hele week dan nog zijn e-mail checken en stel dat hij dan niet online komt ga ik gewoon onverwachts naar hem toe om er een punt achter te zetten. Wat mij ZOVEEL pijn doet. Ik heb echt het gevoel alsof ik nooit meer van iemand zal kunnen houden.

Hopelijk heeft iemand hier raad voor me wat ik moet doen, hoe ik hem het beste hiermee kan benaderen etc. En of ik hem mogelijk nog een tweede kans zou moeten geven en hoe ik mijn liefdesverdriet het beste kan verwerken. Vele zeggen dat tijd heelt, maar ik ben bang dat dat voor mij niet gaat werken.

Groetjes,

Cheryl