Start › Blogs › kitty78's blog

vreemde gedachte?

afbeelding van kitty78
Ma, 01/08/2005 - 23:32 — kitty78

Het gaat nogsteeds goed met me. Ik heb alleen een gedachte in mn hoofd, die me maar niet los kan laten..
Op de een of andere manier weet ik zo zeker dat we nog een tweede kans krijgen. Het is niet eens dat ik het heel graag wil... ik bedoel als hij me nu zou bellen of op de stoep zou staan, dan zou ik echt wel 5 x na moeten denken en een aantal dingen uitpraten, voordat dat weer aan de orde is...
Natuurlijk mis ik hem wel, en als ik puur op m'n gevoel afga, dan zou ik het in elk geval weer een kans geven..
Maargoed daar gaat het niet om, ik vind het zo raar dat ik er zo zeker van ben dat hij bij me terugkomt, vroeg of laat...
Hij lijkt zo gelukkig met die andere meid, niks wijst erop dat die relatie snel over zal zijn.. En toch ben ik er op een vreemde manier van overtuigd dat het niet stand houd, dat ik hem de tijd moet geven, afstand moet nemen, en dat het dan allemaal weer goed komt..
da's toch weird? ik heb mn ogen weer open voor andere mannen, ik mis hem nog wel af en toe, maar vooral als ik me alleen voel, ik wil hem niet perse terug... dus waarom maak ik mezelf dit wijs?

Herkent iemand dit? Loop ik mezelf een beetje gek te maken? Nouja gek word ik er niet van, het is juist een rustgevend idee. Misschien is dat het wel, om het dragelijker te maken?
Ik weet het niet...

Ik ga nu maar eens slapen, weltrusten allemaal!

Din, 02/08/2005 - 16:33 — Piekertje
afbeelding van Piekertje

hee Kitty

Lekker geslapen?

Natuurlijk herkenbaar, heb dit ook (gehad). Het geeft je idd rust, zodat je aan het idee kan wennen en je minder verdrietiger voelt. Als je het beter verwerkt heb, zal je ook positiever zijn naar jezelf toe.

Ga hier dus niet over piekeren, verwerk het op je eigen manier, en idd komt het goed, dan komt het goed.....

Liefs P.

Din, 02/08/2005 - 17:51 — Lauren
afbeelding van Lauren

Ik herken het zeker

Ik herken het zeker wel...ergens denk ik dat het iets kan zijn waar je rust uit haalt, maar het kan ook met je intuitie te maken hebben. Ik heb dit gevoel niet heel sterk ofzo, maar waarin ik ergens rust kan vinden is het feit dat ik echt geloof in Meant to be....als het zo is, en zo zijn moet, dan komt het goed..en anders ook, maar op een andere manier! Pieker er niet over en hou in iedergeval een goed gevoel vast! Liefs Lauren

Din, 02/08/2005 - 21:32 — kitty78
afbeelding van kitty78

tnx voor de reacties... ik

tnx voor de reacties...
ik pieker er ook helemaal niet over...
ik snap alleen niet hoe het komt dat ik er zo van overtuigd ben dat het goed komt. Terwijl ik zelf niet eens zeker weet of ik hem terug zou willen, laat staan dat ik denk dat hij mij terug zou willen. Misschien dat iemand anders het herkende en t wel snapte Glimlach

Ik geloof ook heel sterk in de "meant to be" theorie, dus het komt zoals het komt.
Vind het wel een fijn idee zo, lekker rustig afwachten Knipoog

Zon, 07/08/2005 - 13:00 — vrolijkvrijgezel
afbeelding van vrolijkvrijgezel

Mmmh, inuitie of hoop

Kitty,

Ik lees je verhaal over dat je ergens weet dat het weer goedkomt, maar is dat niet gewoon pure hoop? Ik heb dat ook gehad de eerste paar maanden. Dan zei ik tegen mezelf: "Ze is gewoon in de war, ze gaat zich vanzelf beseffen dat het zonde is". Maar zo langzamerhand begin ik toch echt te denken dat het helemaal voorbij is. O ja, en als je zegt dat hij op de stoep staat en je 5x moet nadenken...is dat echt zo? Ik zei dat ook in het begin, maar nu staat mijn deur echt wagenwijd open, als er maar weer een kans is dat we het weer kunnen proberen. Ja daarmee doe ik misschien mezelf tekort, maar dat heb ik er dan voorover. Zij is de vrouw van mijn leven!

Ik wil niet kritisch zijn hoor, maar het is zo herkenbaar als je dat schrijft.

Liefs,

Vrolijkvrijgezel
voor het eerst weer alleen

Zon, 07/08/2005 - 14:55 — kitty78
afbeelding van kitty78

je hebt wel gelijk denk

je hebt wel gelijk denk ik..
volgens mij hoef ik helemaal niet meer na te denken als ie op de stoep staat..
ben er absoluut niet van overtuigd dat hij de ware is voor me, maar ik zou er wel voor gaan. Ik zie nu ook in dat ik me de vorige keer niet echt heb opengesteld, misschien dat ik dat nu beter kan?

En tja, of het alleen hoop is, de kans zit er in... hoelanger hij bij haar is des te minder ik er in geloof dat het weer goedkomt..
maar aan de andere kant is het contact tussen ons op het moment weer zo leuk... misschien gaat hij wel weer beseffen wat hij laat gaan?

ik weet het ook allemaal niet meer..
doe alleen mn best om mn leventje weer terug te krijgen, en me zo min mogelijk te laten beinvloeden door hem en mn eigen gedachten en gevoelens.

het is misschien wat te makkelijk gedacht, maar ik ga er vanuit dat als het zo moet zijn, dat we dan vroeg of laat heus wel weer bij elkaar komen.

bedankt voor je bericht in elk geval, en jij ook veel sterkte

Zon, 07/08/2005 - 16:33 — Lauren
afbeelding van Lauren

Je eigen leventje op de

Je eigen leventje op de rails krijgen is nu het allerbelangrijkst! Richt je daarop, je ziet wel wat er gebeurt...en meissie, als het meant to be is...komt het goed! Links of rechtsom, je zult je geluk echt weer vinden! Sterkte! x Lauren

Zon, 07/08/2005 - 17:21 — Selas78
afbeelding van Selas78

ik ken het

Bij mij is het net een week geleden. Ik denk nu nog sowiezo dat als ze bij me terug komt dat ik haar zo weer in mijn armen neem en haar nooit meer laat gaan. Ik denk dat het toch dat ene kleine beetje hoop is dat blijft hangen. Ergens hoop je toch dat hij misschien gaat denken dat hij toch een fout heeft gemaakt en dat inziet. Dat heb ik nu in ieder geval nog heeeel erg sterk. Ik denk dan bij mezelf... ach ze komt er nog wel achter. En of ik haar dan nog terug wil.... ze is het voor mij niet meer waard, want ze heeft me teveel pijn gedaan. Maar toch als ze weer op de stoep is.... Ik denk dat ik haar geen seconde langer buiten zou laten staan. En deze gevoelens vind ik zo irritant. Ik hoop echt dat ze binnen de kortste keren pleite zijn, zodat ik verder kan gaan met mijn leven. Ik weet van mezelf dat ook al heb ik die hoop, de kans heeeel erg klein is dat ze nog bij me terug wil komen omdat ze niet meer hetzelfde voor me voelt als ik voor haar. Pijnlijk, maar ik moet uiteindelijk wel door. Jij moet ook door. Laat jezelf niet door die gedachte leiden. Het gaat je op den duur wel gek maken, omdat je niet door gaat. Je laat hem niet los, omdat je nog steeds deze gedachte heb dat jullie weer bij elkaar komen. Zoals de rest zegt... richt je op jezelf nu en als het meant to be is dan kom je er vanzelf wel achter. Ik probeer dat nu ook bij mezelf. Succes!