Allereerst wil ik mezelf even een compliment geven, ookal is complimentendag (1maart) al voorbij. Ik vind mezelf ontzettend sterk omdat ik al 6 weken geen contact met hem heb gezocht, elke dag positief bekijk en vooral veel leuke dingen doe om mezelf te vermaken en mijn verdriet een plaats te geven, ik ben ook al aardig op weg.

Toch is vandaag een slechte dag, ik voel het aan alles. Ik wil veel dingen doen maar er komt niets uit mijn handen. En er gaan zoveel vragen in mijn hoofd rond, waarom heb je dit gedaan? terwijl je wist dat het me pijn deed? waarom had je het niet voor me over, terwijl je nog zei zoveel van me te houden? hield je eigenlijk wel echt van me? waar heb ik dit aan verdiend? Waarom zijn deze vragen eigenlijk nog belangrijk, terwijl het nooit meer goed komt, ik nooit meer iets met je zou willen.

De gedachte aan hem doet nog steeds pijn, af en toe zie ik flashbacks van leuke dingen, en wordt ik weer even intens verdrietig. Het helpt me om uit te gaan, onder de mensen te zijn, afleiding te zoeken, mn huisje schoon te maken...maar dat kan ook niet hele dagen door....

Het is ondertussen een maand uitgeweest tijdens onze relatie, dat was anderhalf jaar geleden. In die maand tijd (wat een time out was) heeft hij een meisje leren kennen, die heeft in zijn geboorteplaats gelogeerd, bij hem en zijn ouders. Er zou niks gebeurd zijn, maar ze werd wel vreselijk verliefd op hem.....ze probeerde nog tussen ons in te komen toen, maar hij zei dat hij mij terug wou. Daarna bleef hij wel met haar omgaan, terwijl ik dat niet echt tof vond....ik moest hem maar vertrouwen zei hij: na die actie van hem zeker, om haar daar te laten logeren! wat heb ik veel gepikt, en wat heb ik nog een weg te gaan.....ppppffff!

Groetjes Orange