Na 6,5 jaar is het over en hoewel ik wist dat de kans dat we voor altijd samen waren klein was, doet het zooo veel pijn.

Ik heb besloten even geen contact met hem te hebben. Het is te pijnlijk. Hoe graag ik hem ook wil zien. Ik was zijn eerste liefde en wilde graag verder kijken en niet net als alle burgelijke stelletjes oud worden met de eerste liefde ( zoals hij dat zo mooi kon vertellen)

Ik wilde graag samenwonen een toekomst opbouwen, hij kon me dat niet geven. Hij zat nog op school en ik ben al veel verder. Ik ben 26, hij 24. Jarenlang heb ik hem als het ware aanbeden ( zoals mijn vrienden en collega's dat zo mooi kunnen omschrijven)

Net als ik vindt hij het verschrikkelijk moeilijk. Hij is bang mij kwijt te raken als achteraf blijkt dat ik het wel voor hem was. Nu ik een jongen heb waar ik mee uit ga en hij een meisje wordt het ook allemaal niet makkelijker. Het idee dat hij met haar dingen doet, haar zo verliefd aankijkt zoals hij dat bij mij kon... maakt me echt ziek. Hij probeert met van die jongen af te praten. Met woorden als "als je niet verliefd op hem bent moet je echt niet verder met hem gaan". Constant wil hij mij beinvloeden, maar ondertussen wel met haar rommelen.

Op sommige momenten zou ik alles terug willen draaien, op sommige momenten wil ik hem voor altijd uit mijn leven. Maar het doet me zoveel pijn. Al mijn vrienden vonden hem jaren lang egoistisch en niet goed genoeg voor mij. Hij houdt namelijk erg veel van zichzelf. Vaak kwam ik op de 3e of 4e plaats. Altijd eerst de computer dan het sporten en als hij ergens tijd over had dan kwam ik. Hoewel ik dit al die jaren meemaakte, kan ik op de een of andere manier niet kwaad op hem zijn en mis ik hem op sommige momenten verschrikkelijk.

Wat is dat toch? Hoe lullig hij ook altijd deed ( niet altijd als we samen film keken in bed dan was hij erg lief).

Hij zegt dat hij me mist en het voelt alsof zijn beste vriendin is weggevallen. Iemand die altijd voor hem klaar stond, die alles weet en met wie hij alles heeft gedeeld en nog wil delen. Wat moet ik in hemelsnaam doen? Wil hem van de ene kant heel graag spreken, maar van de andere kant moet ik hem eerst loslaten en wil ik verder met mijn leven. Op deze manier kan ik dat niet. Kan ik ook nog niet helemaal openstaan voor een nieuwe relatie.

De jongen waar ik nu mee date, is lief, geeft me alle aandacht en vind het gezellig als ik bij hem ben. Toch kan ik er niet van genieten en ben ik niet verliefd op hem. Gaat dit nog komen? Moet ik me wat meer openstellen. Of moet ik leuke dingen blijven doen met hem tot ik mijn ex ben vergeten?

Nou ik zou het fijn vinden als jullie me wat tips kunnen geven om mijn leven wat dragelijker te maken op dit moment. Ook al wil ik zo graag weer die gezellig leuke meid zijn die ik altijd was.