Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven. Ik kom nog weleens op de site kijken om te zien hoe het met iedereen is, maar probeer wat te minderen. Het lezen van de verhalen hier haalt namelijk veel verdriet naar boven. verdriet dat ik probeer achter me te laten. Ik weet ook wel dat dat eigenlijk niet kan, dat het verdriet er toch uit moet, maar ik wil zo graag weer genieten en verder gaan met mijn leven. Het leek ook goed te gaan. Ik doe heel veel leuke dinhen, ga uit, maak lol en kijk zelfs alweer een beetje naar andere jongens.

Maar het is allemaal schijn gebleken. Een goed gevoel op basis van stiekeme hoop die ik ergens nog had. "We hadden zoiets moois, dus hij moet wel terug komen". Zoiets. Het ging ook steeds beter met hem. Hij werkte keihard aan zichzelf en vertelde me dat hij erg veel verdriet had om onze breuk.

Gisterenavond is al mijn hoop keihard kapot geslagen. Mijn ex heeft me verteld dat hij verder gaat met zijn leven en hij wilt dat ik dat ook doe. Hij wil dat ik hem loslaat. Hij zei dat als we over een paar jaar nog steeds van elkaar houden, kunnen we altijd nog samen komen. Een paar jaar? Au. Dat komt bijna op hetzelfde neer als NOOIT. Ik raakte een beetje in paniek en heb toen gezegd dat ik dan nu geen vrienden meer met hem kan zijn en we dan ook maar geen contact meer moeten hebben. Met als gevolg dat mijn ex helemaal overstuur raakte. En ik natuurlijk ook. Ik heb geprobeerd mijn woorden weer wat af te zwakken, want ik wil hem absoluut niet kwijt. En ik schrok van zijn verdriet, het deed me zoveel pijn.

Wat moet ik nu doen? Ik heb beloofd om hem vanmiddag weer even te bellen als we weer wat gekalmeerd zijn. Ik ga namelijk vanavond op vakantie en kan op deze manier echt niet weggaan. Als er iets met me gebeurt onderweg was dit ons laatste gesprek. Een hele verdrietige... Ik ben kapot en kan alleen maar huilen.

Voordat we ophingen zei hij nog "misschien is het zo wel het beste. Misschien was onze relatie toch wel niet zo goed en passen we uiteindelijk toch niet genoeg bij elkaar". Ik kan dat echt niet geloven. Tijdens ons vorige gesprek was onze conclusie nog dat zijn persoonlijk problemen onze relatie zo moeilijk heeft gemaakt en nu gooit hij het opeens weer hier op.

Vanavond dus op vakantie, maar de vakantie hoeft voor mij niet meer. Hoe kan ik nou genieten?