Deze week zou ik eigenlijk met mijn ex afspreken, ergens een hapje eten. Het is nu ongeveer 6 maanden uit en in die tijd hebben we regelmatig contact gehouden, hetzij met ups & downs. Ik heb echt geprobeerd vrienden te blijven, wil graag weten hoe het met hem gaat en wat hij zoal meemaakt, maar ik geloof niet dat ik dat kan. Ik wil niet dat hij dingen voor mij verzwijgt, maar als hij dan toch vertelt wat hij in het weekend gedaan heeft met zijn nieuwe vriendin dan komen er weer zoveel emoties in mij naar boven. Tijd gaat voorbij en gevoel krijgt een plek. Maar verdwijnen doet het nog niet. Ik baal van mezelf, ik wil wel contact houden, maar ik kan het niet.
Gisteren een mail verstuurd waarin ik aangeef dat het mij te veel energie kost om contact te houden met iemand waarmee ik veel meer wil zijn dan vrienden. Een soort van afscheidsmail. Ik wil verder en niet iedere keer overstuur raken als hij vertelt over zijn huidige leventje. Maar het maakt me zo verdrietig dat ik geen contact met hem kan onderhouden en vraag me af of ik nu wel juist heb gehandeld. Heb eigenlijk wel een beetje spijt van mijn mail, maar toch denk ik dat het voor nu beter is.
Hey Blueskies, Ik begrijp
Hey Blueskies,
Ik begrijp dat het heel moeilijk voor je moet zijn om nog steeds contact met hem te houden. Iedere keer als je hem spreekt hoor je dingen die je misschien liever niet had willen horen en als je hem nog niet los hebt kunnen en willen laten, dan maakt dit het alleen maar moeilijker.
Het is misschien heel moeilijk het contact te verbreken, omdat je ergens hoopt iets positiefs te horen, wellicht ben je bang dat je dat dan niet te horen krijgt, of gewoon omdat je hem mist in je leven.
Zo te horen weerhouden die contacten jou ervan om verder te gaan....en hoe moeilijk het ook is, je MOET hier echt voor jezelf kiezen. Zeker als hij niet meer wil zijn dan vrienden zal ieder gesprek voor jou een teleurstelling zijn, daar wordt je uiteindelijk niet beter van en het vreet energie.
Ik weet dat het heel moeilijk is, ik worstel iedere dag met hetzelfde probleem, maar probeer hem los te laten. Probeer het besef tot je door te laten dringen dat het is zoals het is, mocht hij daar ooit verandering in willen brengen dan laat hij je dat echt wel horen, maar leg je voorlopig bij de situatie neer en kies voor jezelf. Anders blijf je nog heel lang steken waar je nu zit, dat contact haalt voor jou iedere keer de wond weer open.
Als ik jou was zou ik vooral proberen die gedachten uit je mail vast te houden, dan ga je de goede kant uit
Liefs, Fleur
Io soffrire un po`ma almeno io vivo
Weinig aan toe te voegen
Ik heb weinig toe te voegen aan wat Fleur84 hierboven schrijft... Behalve dan een ervaring die ik er zelf mee heb. Mijn huidige ex is al 'n keertje eerder een ex geweest (jaren geleden en maar voor een maand ofzo) en zij wilde toen ook contact houden en vrienden blijven. Ik merkte dat er voor mij op een gegeven moment een punt kwam dat ik zoiets had van 'iedere keer dat ik haar zie voelt het heel fijn, maar als het dan voorbij is, zak ik terug in een diepe put'. Ik realiseerde me dat eenvoudigweg 'vrienden blijven' er niet in zat. De ander vindt misschien vriendschap bij jou dan, maar als jij eigenlijk nog meer voelt, gaat dat niet werken. Naar de rest van je vrienden verlang je waarschijnlijk niet op dezelfde manier .
Dus ik heb toen ook de knoop doorgehakt, met haar gesproken en gevraagd of ze het nu zag dat we vrienden waren of dat we vrienden waren om te kijken of er niet toch nog wat meer in zat. Ik had toen geluk. Ze gaf toe dat er toch nog wel wat meer in zou kunnen zitten. En uiteindelijk is het toen weer goedgekomen. Maar als ze had gezegd dat ze alleen maar vrienden had willen blijven, had ik het contact verbroken, omdat ik wist dat het me anders alleen maar slecht deed.
Liefde is wat dat betreft soms net een verslaving. Zolang de verslaving gevoedt wordt voelt het goed, als je ineens 'stopt' (doordat de relatie uitgaat) krijg je ontwenningsverschijnselen. Je zult niet eerder 'echt' gestopt zijn, dan dat je bent opgehouden met datgene waar je aan verslaafd bent niet meer toe te laten. Als je bijvoorbeeld sigarettenverslaafd bent: niet af en toe jezelf nog toestaan om een sigaretje te roken. De dagen daarna is het weer even moeilijk dan.
Kort samengevat: ik denk dat je er heel goed aan gedaan hebt wat je hebt gedaan. Voor zover je zelf nog twijfels hebt, zou je ze misschien aan hem voor kunnen leggen. Wil je dat we gewoon 'vrienden' zijn of heb je een hoger doel voor ogen (uiteindelijk weer bij elkaar komen)? Als het het eerste is, is het beter (hoe moeilijk dat ook lijkt - stoppen met een verslaving is nooit makkelijk) jezelf vanaf dat moment inderdaad geheelonthouder te noemen .
Ik denk dat je een goede
Ik denk dat je een goede stap in de juiste richting hebt gezet door hem die email te sturen, natuurlijk doet het je nog heel veel pijn en dat zal nog wel een tijdje voortduren, maar dit is echt een goede zet. Een paar jaar geleden wilde mijn ex ook nog zo graag vrienden blijven, maar ik kon het niet net als jij. We zagen elkaar soms en natuurlijk vertelde hij over zijn leven enzo, maar het was een leven waar ik niet meer bij hoorde en dat deed me zoveel pijn. Daar kwam nog eens bij dat zijn nieuwe vriendin zoveel op mij leek, qua uiterlijk dan. Dat deed me nog eens extra pijn. Ook zaten we bij dezelfde toneel club en zagen we elkaar daardoor nog zo vaak. Soms stond ik huilend in de coulissen. Zo kan t tohc niet doorgaan? Ik bedacht me: Het is of hij erin of ik erin. Ik heb t toen afgekapt. Het was maar amateur toneel en ik heb gauw iets anders gevonden om mijn leven weer op te pakken.
Ze doen je echt veel pijn als je maar contact blijft houden. over een tijdje kan je het een beter plaatsje geven in je hart dan nu en als je dan terug kijkt zie je dat deze stap een goede was. Tot doe tijd moet je maar lekker hier blijven schrijven!
Liefs, LJ
Cry yourself a river, build yourself a bridge and get over it!