Even een kleine update van hoe de situatie nu is als we een week verder zijn nadat er eigenlijk weinig tot geen contact is geweest tussen vader en dochter.
Ze heeft zoveel meegemaakt dat ze nu alles associeert met haar vader.
Als iemand haar nu helpt met rekenen op een normale, begrip volle manier,
is zij bang dat degene boos op haar wordt omdat ze het antwoord niet weet.
Terwijl ze in groep 8 zit en dat wel hoort te weten (dit is wat haar vader gezegd zou hebben).
Het is dan wel geen liefdesverdriet maar wel het verdriet van een kind wat nog een lange weg te gaan heeft voordat ze ziet dat niet ieder mens hetzelfde is.