dag allemaal

dit heeft niks met mijn ex te makan
maar over mijn kinderen het doet me pijn als
ik mijn kinderen ga op halen ik zie het verdriet in hun
ogen staan ze begrijpen het niet wat er gebeurd is ze zijn er nog te jong voor
ze weten zich geen raad meer ze gedragen zich niet meer als vroeger ze lachen nog nouwelijks ze zijn zo inzich zelf getrokken weet er geen raad mee hoe ik er mee moet omgaan
het doet zon verschikkelijke pijn als ik ze weer moet wegbrengen mijn hart gaat zo te keer dat ik een hartverlamming krijg en dan stappen ze uit de auto het liefs blijven ze zitten en zeggen ik wil niet het doet pijn wat ik er moet op antwoorden ik zeg ga nu maar volgende week kom ik juillie weer halen dan breken de trannen uit
dan moet ik me sterk houden voor mijn trannen te kunnen bedwingen onderweg moet ik even de auto aan de kant zetten en dan komen de trannen en het is de vraag of ik ze nog kan hallen want ze heeft altijd een smoes
het is toch ook mijn vlees en bloed waarom waarom
en dan de heelle week weer wachten voor ik kan gaan
en zal de duer open gaan of niet dat maakt je kapot
krijg ik ze mee of niet dat is de vraag
dit is mijn verdriet mijn kinderen ze zijn nog zo klein

groetjes hermie